
De Juf: ‘Ik volgde het spoor van bloed en vond Isa in elkaar gedoken in een hoekje’
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Nina, moeder van Saar (1,5): “Al ruim een jaar past mijn schoonmoeder iedere woensdag op onze dochter. Dat begon toen ze zes maanden oud was, inmiddels is ze anderhalf. Ik kolfde netjes melk af, gaf haar zakjes mee voor de woensdag, en kreeg aan het einde van de dag te horen dat ze ‘goed had gedronken’. Wat was ik dankbaar dat het allemaal zo soepel verliep.
Tot mijn schoonmoeder een paar weken geleden van de trap viel en haar enkel brak. Ze kon niets, dus wij sprongen bij. Mijn man hiep met schoonmaken in huis, ik deed boodschappen. Op een dag stond ik in haar keuken en wilde ik iets in de vriezer stoppen. Maar dat ding zat zo vol dat ik hem amper open kreeg. Toen ik ‘m eindelijk open had, snapte ik waarom: de vriezer lag van onder tot boven volgestouwd met zakjes moedermelk. Míjn moedermelk!
Ik was met stomheid geslagen. Daar lag mijn zorgvuldig afgekolfde voorraad. Ik heb me suf gekolfd in pauzes op werk, ‘s avonds als de baby sliep, of juist niet sliep. En zij had die melk gewoon nooit gebruikt?
Toen ik haar ermee confronteerde, kwam de waarheid boven tafel. Onze dochter had, volgens haar, de melk ‘niet lekker gevonden’. Dus had ze op eigen houtje besloten kunstmelk te geven. En toen dat erin ging als zoete koek, was dat blijkbaar reden genoeg om het hele plan te wijzigen. Zonder overleg met mij of met mijn man. Want, zei ze doodleuk, ‘ik wist dat jullie het er niet mee eens zouden zijn, dus ik heb het maar niet gezegd.’
Ze vertelde het met droge ogen. Vond zelfs dat ze er goed aan had gedaan. ‘Van kunstmelk worden ze ook gewoon groot’, zei ze schouderophalend. Tuurlijk, dat zal best. Maar het gaat me niet alleen om de voeding. Het gaat me om het vertrouwen.
Ik ben woest geworden. Niet eens zozeer omdat ze kunstmelk gaf – daar kun je over praten – maar omdat ze ons gewoon buitenspel heeft gezet. Bewust.
We zijn nu een maand verder. Mijn dochter gaat voorlopig niet meer naar haar toe op woensdag, want mijn vertrouwen is weg. Ze heeft geen sorry gezegd. Integendeel: ze vindt nog steeds dat ze het beste gedaan heeft en wij overdrijven.
Ik wil mijn man niet tussen twee vuren zetten, want het blijft zijn moeder. En de oma van ons kind. Maar ik weet even niet hoe ik hier overheen kom. Misschien met heel veel tijd. En hopelijk ooit een gesprek waarin ze erkent dat dit niet oké was. Tot die tijd blijf ik even weg.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!