Beeld: Getty Images
Het ouderschap is al uitdagend genoeg, dus laten we onze blunders delen om er samen om te lachen. Maud kwam net terug van verlof en probeerde als werkende moeder die borstvoeding gaf alle ballen hoog te houden. Maar dat ging mis, toen haar moedermelk door de trein heen stroomde.
Maud: “Het kolven op werk ging meteen heel goed. De kolfruimte was top, mijn melkproductie ruim en in mijn agenda had ik duidelijk mijn kolfmomenten geblokt. Hier werden geen meetings overheen gepland door collega’s, dus dat was superfijn. Dit gaat best lekker, dacht ik nog die bewuste dag.
Wel vond ik het kolven zelf best lang duren, want ik ben een nogal ongeduldig typje. Ook het hele ritueel van alle kolfonderdelen uit elkaar halen, schoonmaken, afspoelen, afdrogen en de melk overgieten in zakjes vond ik nogal een tijdrovende klus. Braaf schonk ik elke dag de melk over in de speciale moedermelkzakjes, die sealde ik dicht met de hersluitbare strip en dan stopte ik de gekolfde melk in mijn koeltas.
Alleen die dag was ik op kantoor net te laat achter mijn bureau vertrokken. Dus toen ik in de kolfruimte kwam, dacht ik: ‘shit, nu ga ik mijn trein niet halen!’ Om tijd te winnen bedacht ik dat ik de moedermelk thuis ook kon overschenken in de zakjes. Ik bevestigde de beschermdop op de kolf en stopte die met de melk en al eraan vast in de koeltas. Dat moest ook kunnen toch? Het was tenslotte een beschermdop. Had ik toen maar twee keer nagedacht…
Snel haastte ik mij naar de trein en jawel, het laatste stukje deed ik nog een classic, hysterische eindsprint op het veel te drukke Utrecht Centraal. Met werktas en kolftas plofte ik in de trein op een bankje naast een vrouw. Opgelucht dat ik de trein had gehaald, zat ik uit te hijgen.
Tot ik iets nats op mijn bovenbeen voelde. Ik keek naar de koeltas en zag donkere plekken in de hoeken van het rechthoekige tasje. Ik ritste hem open en zag dat mijn zorgvuldig gekolfde melk van die dag op de bodem van de koeltas lag, terwijl de melk zijn uitweg naar buiten zocht. Snel haalde ik de tas van mijn schoot. Had ik iets bij me om dit tegen te gaan? Zakdoekjes? Een hydrofiele doek? Extra zoogcompressen? Nee, ik had helemaal niks. En wat ik op een gemiddelde dag kolfde zou ook niet tegengehouden worden door een pak zakdoekjes.
Langzaam zag ik een wit plasje bij mijn schoenen verschijnen en zag ik mijn moedermelk over de grond van de coupé stromen. Zagen anderen mensen dit? Weten zij wat dit is? Ik kreeg het steeds warmer en mijn gezicht werd roder. Zucht, waarom dacht ik ook alweer dat het een goed idee was om de kolf met melk er nog in in mijn tas te gooien? Hoezo werkt die afsluitdop niet? En hoe kom ik zo onopvallend mogelijk uit de trein?
Ik schaamde me verschrikkelijk, maar besloot toen dat het tijd was voor een mindset switch. Ik ben een werkende moeder die twee keer per dag kolft en er alles aan doet om haar baby de best mogelijke start te geven. Het is maar melk. Het is geen plakkerige ranja, geen schuimend blikje bier en geen mierzoet energiedrankje waar ik de grond mee in loop te soppen. Het is gewoon melk en ja, dat is uit mijn borsten gekomen. Het is een onhandig ongelukje, maar hé shit happens.
Ik kon weer ademhalen en voelde de warmte uit mijn wangen wegtrekken. Toen we het eindstation naderden, stond ik op, pakte mijn spullen en liep naar buiten alsof er niks was gebeurd. Ik durfde alleen niet meer achterom te kijken naar het druppelende, witte moedermelkspoor dat ik als de broodkruimels van Hans en Grietje achter me liet.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).