Beeld: Shutterstock
Ze wist niet wat ze meemaakte, toen vijftien vriendinnen blogger Rachel Garlinghouse overvielen met een babyshower. Rachel was namelijk niet zwanger. Maar: ze verwachtte wel een adoptiekindje – ooit.
In lange afwachting van haar kind voelde Rachel zich meer dan eens overschaduwd door andere moeders en over het hoofd gezien, schrijft ze. ‘Elke herinnering aan het feit dat je geen moeder bent, tijdens dat traject, is een marteling. Overal zie je baby’s. En mijn vriendinnen kozen ervoor om me toch in het zonnetje te zetten, als moeder van de baby die ik ooit zou adopteren.’
Wachten op een adoptiekind is slopend, omdat je nooit weet wanneer je kind komt, vertelt Rachel. ‘Het kan weken duren, maanden, en zelfs jaren. En ondertussen verbijt je je wanneer je zwangere vrouwen hoort klagen dat ze een jongen krijgen, in plaats van een meisje. Weten mensen wel dat één op de acht stellen te maken heeft met onvruchtbaarheid? Dat er stellen zijn die een kindje verloren? Hóeveel ouders een moord zouden doen voor een kind?’
Er zijn geen negen maanden zwangerschap, hormonen en voorbereiding, vervolgt ze. Niemand leeft met je mee in de wachttijd die in de plaats komt voor een zwangerschap, wanneer je adopteert. ‘En juist dáárom is een babyshower voor adoptiemoeders zo waardevol. Ik had het nodig om me voor te bereiden op het moederschap. En – hoe raar het misschien ook klinkt – me onderdeel te voelen van de moederwereld.’
Lees ook:
‘Hoe adoptie mijn manier van opvoeden heeft veranderd’ >
Nog geen jaar na haar babyshower, rinkelde de telefoon van haar man. Er was een meisje geboren. Wilden zij misschien de ouders zijn? ‘Inmiddels hebben we vier kinderen, allemaal geadopteerd. En voor allemaal hebben we gretig gebruik gemaakt van de cadeautjes die we kregen tijdens onze babyshowers – ja, we kregen er meerdere.’
Rachel benadrukt dus maar: ‘Zie ons niet over het hoofd, de moeders die een kind verwachten via adoptie of draagmoederschap. We zien er niet zwanger uit, maar in ons hart zijn we net zo zwanger als vrouwen die hun kind in hun buik dragen.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Tanja Jess stond deze week stil bij een bijzonder moment: haar dochter Alice is 22 jaar geworden. Op Instagram deelde de actrice een emotionele post over haar oudste kind, die transgender is.
De politie zoekt vandaag opnieuw naar de twee ontvoerde kinderen, Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta, die al vier dagen spoorloos zijn nadat hun vader Klaas Bijl ze meenam. De zorgen over hun welzijn nemen met de dag toe nu er steeds meer details boven water komen.
