Beeld: Canva
Op citytrip met je schoonfamilie, hártstikke leuk idee natuurlijk. Dat dacht Julia ook. Het was ook hartstikke leuk. Tot een voedselvergiftiging vrijwel iedereen velde.
Julia, samen met Thijs, moeder van Tygo: “Een citytrip met je schoonfamilie, mensen verklaarden me op voorhand al voor gek. Ik had er eerlijk gezegd wel zin in, ik heb eigenlijk gewoon hele leuke schoonouders. Samen met de schoonouders en Thijs’ zus en haar gezin, gingen we naar Praag.
Het was heel gezellig en we genoten van de prachtige stad. Tot meer dan de helft van het gezelschap op dag drie ineens geveld was door een heftige voedselvergiftiging. Waaronder Thijs. Hij blééf maar overgeven, er kwam geen eind aan. Hij zat de hele nacht op de wc met diarree, en een vaas uit de hotelkamer als dienstdoende emmer om in te kotsen – bij gebrek aan beter.
Hij was er daadwerkelijk veel slechter aan toe dan zijn zus, zwager en vader, die ook ziek waren geworden. Zij hadden ook allemaal hetzelfde gerecht gekozen bij het restaurant de vorige dag, dus daar zal ongetwijfeld iets niet goed mee zijn geweest. Toen hij aan het eind van de dag nog steeds alleen maar over zijn nek lag te gaan, gal begon te spugen en ook niet meer op zijn benen kon staan, raakte zijn moeder in paniek.
Zij begon te huilen en te gillen en maakte de rest van ons ook zenuwachtig en paniekerig. Toen wist ik dat ik aan de bak moest. Voor mijn werk moet ik zeer stressbestendig zijn, juist in stressvolle situaties, en ik had hier net een cursus voor gevolgd. Dus ik ging in full work mode en deelde orders uit aan iedereen. De order aan mijn schoonmoeder? Ophoepelen, Tygo meenemen en niet in de weg lopen. Wonderbaarlijk genoeg luisterde ze ook nog.
Ik belde het ziekenhuis, wat nog best een uitdaging was, want ik spreek geen woord Pools en Polen spreken niet per se goed Engels, maar uiteindelijk hadden we een soort van een afspraak. Toen de taxi, waar ik Thijs ongeveer heen moest slepen, omdat hij te zwak was om te lopen. Gelukkig zag het hotelpersoneel me ploeteren toen ik mijn vriend, die twee koppen groter is dan ik, by the way, op de begane grond uit de lift probeerde te trekken. Het leek wel of ik een lijk achter me aan aan het slepen was, het moet er echt luguber uit hebben gezien.
Zeker omdat ik een soort hysterische lachbui kreeg van de opgekropte spanning. Een soort psychopaat die net haar slachtoffer om zeep heeft geholpen, zoiets zullen mensen wellicht gedacht hebben. Twee medewerkers van het hotel hielpen me Thijs de taxi in te slepen, maar toen de taxichauffeur zag hoe Thijs eraan toe was en dat hij nog steeds ongeveer de hele tijd aan het overgeven was, zette hij ons er zonder pardon weer uit. Geen zooi in zijn auto.
Tsja, ik kan het de beste man eigenlijk niet eens kwalijk nemen, het was ronduit smerig. Thijs zat helemaal onder de kots en ik inmiddels ook. De hotelmedewerkers waren zo vriendelijk om een ambulance te bellen, waarna we naar het ziekenhuis vervoerd werden. Daar bleek het allemaal wel iets mee te vallen. Inderdaad een heftige voedselvergiftiging. Een zak vocht verder, mochten we weer gaan. Gelukkig was het kotsen toen gestopt. De laatste dag was gewoon weer als vanouds gezellig. Maar het is wel een ervaring om nooit meer te vergeten.”
Een voedselvergiftiging, een niet werkende pil en een zwangerschap als resultaat. En de vader denkt dat je hem erin hebt geluisd. Het overkwam Jessica, je leest haar verhaal hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
