Beeld: Pexels
Een pretecho is een bijzonder moment voor aanstaande ouders. Zeker als ze op dat moment ontdekken of ze een jongen of meisje verwachten. Toen Carmen (34) aan haar schoonmoeder vertelde dat ze weer oma zou worden van een kleindochter, had ze deze reactie nooit verwacht.
Carmen: “Ik zat op de bank in onze woonkamer met de foto’s van de pretecho nog in mijn hand en een glimlach van oor tot oor. Nog een meisje! Ik had het gevoel alsof ik net een cadeau had gekregen waarvan ik niet eens wist dat ik het zó leuk zou vinden. Mijn man en ik waren door het dolle heen en onze oudste dochter sprong al dagen enthousiast rond. Volgens haar zou ze het ‘allerbeste grote zusje ooit’ zijn. Toen wisten we alleen nog niet dat die vreugde in één klap zou omslaan.
Een paar dagen later kwam mijn schoonmoeder op bezoek. Ze had al een paar keer gehint dat ze dolgraag een kleinzoon zou willen. Een jongetje dat de familienaam kon voortzetten, zoals ze het zelf steeds benadrukte. Ik had die opmerkingen nooit zo serieus genomen. Ik bedoel, je hoopt toch gewoon dat alles goed gaat met het kleintje? En het gezond is? Maar blijkbaar was dit voor haar een ding.
‘Nou, vertel op!’ zei ze terwijl ze vol verwachting naar me keek. Ze zat kaarsrecht op de rand van de bank, haar ogen glinsterend en haar handen gevouwen op schoot. Mijn man en ik wisselden nog even een blik, een beetje onderdrukt gegiechel. Maar ik besloot er geen spel van te maken. Dus ik keek haar met een grote glimlach aan en zei: ‘We krijgen een meisje!’
De stilte die daarop volgde voelde als een eeuwigheid. Haar glimlach bevroor en haar ogen werden groot. En toen – tot grote verbijstering – zag ik tranen opwellen in haar ogen. Ze sloeg haar hand voor haar mond. ‘Nog een meisje?’ fluisterde ze met een teleurstellende toon. Alsof ik net de meest tragische mededeling ter wereld had gebracht.
Het voelde alsof mijn hart uit mijn lichaam werd gerukt. Wacht, dit is toch leuk nieuws? Ze keek me aan alsof er iets mis was gegaan. Alsof ik persoonlijk verantwoordelijk was voor deze ‘fout’. En toen kwam het hoge woord eruit: ‘Maar wie moet nu de familienaam voortzetten?’ Mijn schoonmoeder barstte in huilen uit. Die opmerking die ze eerder maakte was dus bloedserieus: ze wil echt geen tweede kleindochter.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik voelde hoe mijn vreugde en geluk van een paar dagen geleden ineens door mijn vingers glipten. We hebben straks twee prachtige dochters, terwijl zij alleen maar dacht aan een achternaam. Ik was woedend en in shock door haar kortzichtige reactie. Dit meende ze toch niet?
Mijn man keek ongemakkelijk naar de grond en krabde aan zijn nek. Ik daarentegen voelde een soort kracht in me opborrelen. Ik zette mijn schouders recht en zei met een kalme maar duidelijke stem: ‘We krijgen een tweede dochter. Twee geweldige meiden die hopelijk ooit zelf bepalen hoe ze hun leven willen leiden. En dat is alles wat er toe doet.’
Mijn schoonmoeder veegde haar tranen weg en knikte, maar ik zag dat ze niet overtuigd was. Ze mompelde nog ‘Nou ja, misschien ooit toch een jongetje’, terwijl ze haar tas pakte en opstond. Ik keek haar na, niet wetende of ik moest lachen of huilen. Maar één ding wist ik zeker: mijn dochters gaan zo veel meer betekenen dan alleen een achternaam.”
Meepraten over dit verhaal? Check onze Facebookpagina!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
