Bron: Pexels
Kiara besloot uit te pakken voor haar gender reveal. Het was perfect. Toen ook nog bleek dat ze na een zoon, zwanger was van een dochter, kon ze haar geluk niet op. Maar een paar weken later kreeg ze bij de 20-wekenecho heel ander nieuws.
Kiara: “Ik durfde het niet hardop te zeggen, maar ik had na een zoon stiekem de voorkeur voor een dochter. Ik weet niet of het komt doordat ik het zo graag wilde, maar ik had ook heel sterk het gevoel dat er deze keer een meisje in mijn buik zat.”
Rond de 15 weken lieten we een geslachtsecho maken. Hoewel ik dolgraag meteen wilde weten wat er in mijn buik groeide, vroegen we de echoscopist om het op te schrijven. We hadden namelijk een grote gender reveal op de planning staan. Ze pakte een lichtroze papiertje van haar bureau en krabbelde er wat op. Ik stak hem veilig in mijn handtas.
De dagen na de echo ging ik door met het plannen van de gender reveal. Ik weet dat sommige mensen het overdreven vinden, maar mij kon het niet groot genoeg. We huurden een mooie zaal af en ik ging los met versiering. Ik liet cupcakes en koekjes maken die bij het thema pasten, er was een photobooth en ik huurde een fotograaf in die de hele middag zou vastleggen. Iedereen was uitgenodigd: vrienden, familie, kennissen en buren. De eyecatcher van de dag zou de enorme taart zijn die ik had laten maken. De binnenkant was namelijk de kleur van het geslacht van de baby.
Na de geslachtsecho had ik mijn zus het lichtroze papiertje gegeven. Zij keek als allereerste wat erop stond en belde de taartenbakker om door te geven welke kleur de binnenkant van de taart mocht worden.
De grote dag brak aan. Ik was enorm zenuwachtig. Het feestje zag er prachtig uit en iedereen had het naar zijn zin. Toen was het tijd voor het moment waar we allemaal op zaten te wachten. De fotograaf stond in de startblokken en mijn vriend en ik sneden samen de taart aan. ROZE! Hij was roze! Ik gilde van geluk. Eindelijk zou ik de dochter krijgen waar ik altijd al van had gedroomd. Begrijp me niet verkeerd, mijn zoon is mijn alles, maar een meisje maakte ons gezin compleet. Ik was na de babyshower meteen losgegaan en de eerste jurkjes hingen al in haar kast.
Tijdens de 20-wekenecho zat ik nog steeds op een roze wolk. De echoscopist ging alle lichaamsdelen van de baby af. Toen ze bij het geslachtsdeel kwam, vroeg ze of we al wisten wat het werd. ‘Ja, een meisje!’ jubelde ik. Ze keek me wat verbaasd aan. Aan de stilte merkte ik meteen dat er iets niet klopte. ‘Ik zie wat anders…’ zei ze voorzichtig. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik nog, terwijl ik natuurlijk precies wist wat ze bedoelde. Ze vertelde dat we een zoon kregen en ik barstte in huilen uit.
De dagen erna voelde ik me verschrikkelijk. Ik was teleurgesteld en voelde me daar schuldig om. Het jongetje in mijn buik was zo gewenst, maar ik vond het moeilijk om die omschakeling te maken. Daarna wilde ik weten waar de fout was gemaakt. Had de echoscopist het verkeerd opgeschreven? Mijn zus had het briefje nog en tot haar grote schrik stond er inderdaad op dat het een jongen was. Door de roze kleur van het papiertje was ze er vanuit gegaan dat het een meisje was.
Inmiddels is onze tweede zoon geboren en kunnen we ons geen leven zonder hem voorstellen. Ik voel me nog altijd slecht over de teleurstelling die ik voelde toen ik hoorde dat we weer een jongen kregen, want ik ben zo gezegend met twee gezonde kinderen. Gelukkig kunnen we nu lachen om de fout die mijn zus maakte en hey, wie weet komt die kleine meid er op een dag nog bij. En zo niet, dan is dat ook helemaal oké.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
