‘Ik wil scheiden, maar moet niet denken aan co-ouderschap. Wat nu?’

Mariëlle (35) is moeder van Youri (6) en Lisanne (4). Ze is getrouwd.

“Onze jongste was nog maar een baby toen na wat vertrouwensbarsten die ik met de mantel der liefde had bedekt, de eerste echte scheur in ons huwelijk kwam. Tijdens een nachtvoeding, die ik voor het comfort in de woonkamer op de bank gaf, lichtte de telefoon van mijn slapende man op.

Het scherm vertoonde een preview van het bericht en die liet niets aan de verbeelding over: het was een seksueel getinte tekst van een vrouw. In voorgaande jaren had ik mijn man vaker betrapt op – toen nog – kleine leugentjes. Over aankopen en uitgaven die hij ontkende, afspraken die veel langer duurden dan logisch was. Ik vermoedde eerder al eens overspel, maar nu werden de feiten pijnlijk duidelijk.

Lees ook – Papa leeft een dubbelleven: ‘Hij ging al 8 jaar vreemd’ >

Overspel

Mijn man ontkende het niet eens, toen ik hem de volgende ochtend confronteerde met het appje. We waren elkaar toch ook volkomen kwijtgeraakt, constateerde hij, sinds de kinderen geboren waren? Alles draaide om de zorg, ons huwelijk was geen prioriteit meer. Daar had hij gelijk in, maar was dat behalve iets wat nu eenmaal hoort bij de eerste jaren van het ouderschap, bovenal niet iets wat waar we samen over moesten praten voordat hij besloot tot een dubbelleven?

Co-ouderschap

Een jaar relatietherapie verder heb ik ontdekt dat onder het oppervlak een groot verschil aan overtuigingen speelt. Mijn man vindt de kinderen eigenlijk maar een inbreuk op zijn oude leven, dat hij zoveel mogelijk wil handhaven. Ik vind ons gezin het allerbelangrijkste en heb de neiging om mezelf weg te cijferen. De vertrouwensbreuk door zijn ontrouw daarbij opgeteld, maakt dat ik eigenlijk nog maar één ding wil: scheiden.

Mijn man heeft al aangekondigd alleen genoegen te nemen met een fiftyfifty co-ouderschap. Terecht, ook al verbaast het me na zijn verklaring dat hij terugverlangt naar zijn oude leven zonder kinderen. Maar ik kan op mijn beurt alleen al de gedachte aan parttime zorg voor mijn kinderen niet verdragen. Gescheiden vriendinnen zeggen dat het went, de weken zonder kinderen. Ik geloof daar niets van. Ik blijf nog liever ongelukkig getrouwd met een ontrouwe man, dan dat ik mijn kinderen moet missen. Wat is wijsheid?”

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.