
De Juf: ‘Ik volgde het spoor van bloed en vond Isa in elkaar gedoken in een hoekje’
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Josephine (38), samen met Richard (38), moeder van Linde (5) en Morris (2): “Peuters en hun grappige uitspraken, is het niet enig? Ik vind het heerlijk om naar dat gebrabbel te luisteren en ben altijd apetrots als onze kinderen een nieuw woordje leren. En op hun andere ontwikkelingen, natuurlijk
Linde sprak eigenlijk al heel jong heel goed, zij leerde echt snel praten. Grappig, want motorisch was ze dan weer niet zo snel, bijvoorbeeld met lopen. Bij Morris is dat precies andersom. Hij liep al met elf maanden en begon pas tegen zijn tweede jaar echt wat meer te zeggen dan alleen ‘papa’, ‘mama’ en ‘die’.
Sinds hij naar de peuterspeelzaal gaat, maakt hij grote sprongen in zijn taalbesef. Trots dat ik was! Ik had nooit kunnen bedenken dat ik daardoor een heel gênant moment tegemoet ging. Hij gaat twee ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal en hij gaat altijd met veel plezier. Ik breng eerst Linde naar school en fiets dan met de bakfiets door naar ‘schooltje’, zoals we de peuterspeelzaal noemen.
Het riedeltje is altijd hetzelfde, we lopen naar binnen, hangen de jas op, schoenen uit, Morris zoekt een plekje uit in de kring, we geven elkaar een knuffel en een kus en dan ga ik. Zo ook deze keer, al was hij voor de kus afgeleid. Ik dacht, prima, slaan we die over, stond op en wilde bij de deur nog even zwaaien.
Blijkbaar was het voor Morris ondenkbaar de kus over te slaan. Ik zeg altijd ‘dikke kus’ tegen hem. Schijnbaar had hij dat al opgemerkt en overgenomen en schreeuwde hij door de hele zaal: ‘Mama, dikke kut! Mama, dikke kut!’ De ‘s’ is blijkbaar nog een lastige klank… Ik werd knalrood, jemig, wat vond ik dit gênant. ‘Sssht!’ siste ik naar hem, terwijl hij naar me toe kwam rennen. Hij gaf me de dikke kus die blijkbaar toch echt niet kon ontbreken, en liep zich van geen kwaad bewust terug naar de kring. Ik maakte me snel uit de voeten.”
Peuters zijn grappige wezentjes en hebben vaak ook een kortstondige obsessie met bepaalde dingen. Zo ook Gijs. Zijn peuterpassie? Die lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!