‘Mijn oudste kan niet omgaan met de komst van de baby, moet ik hulp inschakelen?’

Marijn (35) is getrouwd met Herman (37) en moeder van Teun (2) en Mats (2 maanden).

“Vanaf het moment dat hij uit me kwam, is Teun een moederskind. Enorm gezellig en sociaal, dol op aandacht van anderen, maar puntje bij paaltje wil hij bij alles mama. We dachten dat hij het leuk zou vinden als hij een broertje of zusje kreeg. En hoeveel hij er echt van begreep toen ik zwanger was, geen idee, maar zodra mijn buik dik werd was het ‘baby’ voor en ‘baby’ na.

Een extra mens

Maar tegen alle verwachtingen in vindt Teun zijn broertje vreselijk. De ochtend dat ik thuiskwam uit het ziekenhuis en mijn zus ons met Teun opwachtte, was hij niet te harden. Hij sloeg Mats op zijn hoofd, wilde geen kusje geven, zette het om alles op een huilen. Logisch, vond ik, het was ook nogal wat, opeens een extra mens in ons gezin. Het had vast tijd nodig.

Lees ook – ‘Mijn zoon haatte de komst van zijn nieuwe zusje’ >

Jaloezie

Ondertussen zijn we twee maanden verder en kan ik Mats geen seconde rustig voeden als Teun er is. Hij duwt zijn broertje van mijn borst omdat hij zelf op mijn schoot wil zitten, wil in de box als Mats daar ligt, hij wil niet slapen, niet eten wanneer wij dat aanbieden, hij wil helemaal niets.

“Hij duwt zijn broertje van mijn borst omdat hij zelf op mijn schoot wil zitten”

Jaloezie hoort erbij, zeggen ze op het consultatiebureau. Nee zeggen ook; hij zit middenin de peuterpuberteit. Maar voor Herman en mij is dat gelukkige, complete gezin waar we zo naar verlangden, alles behalve waar we van droomden. We spelen meer scheidsrechter dan dat we genieten. Ik weet het: alles is een fase. Maar is dat in deze mate ook wel zo, of moet ik hulp inschakelen?”

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.