‘Mijn zoon haatte de komst van zijn nieuwe zusje’
Beeld: Unsplash
De oudste zoon van Stephanie Duncan was een droombaby. Maar toen werd hij tweeënhalf, en kreeg hij een zusje.
Ze deden alles volgens het boekje, om zoonlief voor te bereiden op de komst van de nieuwe baby, schrijft Stephanie op ScaryMommy. Ze lazen boekjes, praatten er eindeloos met hem over, gaven hem een cadeau namens zijn nieuwe zusje en op de dag van haar geboorte kocht hij samen met zijn oma een knuffel voor haar en gingen ze naar het ziekenhuis om haar te ontmoeten.
Meteen was het mis.
‘Ik zal de blik op zijn gezicht nooit vergeten, toen hij mij zijn nieuwe zusje de borst zag geven’, schrijft Stephanie. ‘Pure verslagenheid.’
Hel
De weken erna lieten zich volgens Stephanie het best beschrijven als ‘de hel’. Ze probeerde de normale dagelijkse routine te handhaven voor haar zoon en richtte haar aandacht vooral op hem – haar dochter sliep toch, het gros van de tijd. Hij kreeg troostcadeautjes van de kraamvisite, zijn vader nam hem in de weekends mee naar de speeltuin en de dierentuin. Niets werkte. Stephanie: ‘Het enige wat mijn zoon wilde, was mij weer voor zichzelf hebben.’
Haar zoon begon in babytaal te praten, kreeg de ene driftbui na de andere. Wilde elke nacht tussen zijn ouders in slapen en weigerde overdag nog een middagslaapje te doen. Even overwogen Stephanie en haar man hem maar gewoon naar de kinderopvang te brengen, zodat Stephanie in rust tijd met haar baby kon doorbrengen.
Lees ook ‘Mijn vijfjarige zoon is brutaal, luistert slecht en terroriseert zijn zusje' >
‘Ze valt wel mee'
In plaats daarvan besloten ze te stoppen hun zoon ‘grote jongen’ te noemen, hem niet meer te laten helpen bij het verzorgen van zijn zusje, en hem toe te staan zich als een baby te gedragen. ‘Opeens, vijf maanden na haar geboorte, kwam mijn peuter tot inzicht’, schrijft Stephanie. ‘Tenminste, ik weet niet of hij zich realiseerde dat zijn zusje toch wel meeviel, dat hij door had dat er best ruimte was voor twee kinderen in huis, of zich er maar bij neerlegde dat ze het gezin niet meer zou verlaten.' Maar van de ene op de andere dag was hij weer het droomkind dat ze kenden.
Twee jaar later verwelkomde het gezin nog een dochter. ‘We hebben de termen ‘grote broer’ en ‘grote zus’ en alles wat daarbij hoort, deze keer opzettelijk niet gebruikt. Mijn zoon gaf geen krimp en ging vrolijk verder met zijn leven. Mijn middelste dochter, dat is een héél ander verhaal.’
Meer Kek Mama?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
