Ontspullen: ‘Ik ben veel gelukkiger nu ik minimalistisch leef’

“Ik moest altijd iets kopen als ik aan het winkelen was. Thuiskomen zonder gevulde tasjes was geen optie, al kocht ik maar een riem of een mascara. Nieuwe spullen gaven me een kick; ik kon echt ultiem genieten van een nog nooit gedragen kledingstuk in mijn handen: kaartjes er nog aan en dan weten dat je het de volgende dag gaat dragen. Maar de kick was altijd kortdurend.

“Nieuwe spullen gaven me een kick, maar de kick was altijd kortdurend”

Na een week lag dat kledingstuk in de kast tussen al mijn andere aankopen en werd ik er niet meer ‘zielsgelukkig’ van. ‘Je bent koopverslaafd’, zei mijn vriend Job regelmatig. Ik lachte dat weg, maar wist dat er een kern van waarheid in zat. Het was ergens diep triest dat ik mijn geluk uit materiaal moest halen.

Het roer om

Vijf jaar geleden ben ik in therapie gegaan, omdat ik mezelf op een negatieve manier bleef tegenkomen. Ik was ook depressief. Shoppen was voor mij vluchten, ik kocht er een verdrietig gevoel mee af. Ik heb niet de makkelijkste jeugd gehad, waar ik verder niet al te veel over wil uitweiden. Laten we het erop houden dat ik onveilig ben opgegroeid. Ik heb liefde van mijn ouders gemist.

Naast therapie ging ik intensief aan yoga doen. Dat pakte me. Ik boekte retraites en ontmoette daar mensen die mij de ogen deden openen. We hebben geen spullen nodig. Althans, niet zoveel als we nu kopen. Dat we met onze absurde manier van consumeren een enorme footprint achterlaten op aarde ging me ook steeds meer tegenstaan.

“Geen keuzestress meer, geen uitpuilende rekken – overzicht!”

Toen ik tijdens een retraite iemand ontmoette die minimalistisch leefde wist ik het meteen: dat wil ik ook. Het roer om, mijn hoofd en mijn omgeving ontdoen van alle overbodige prikkels. Nog diezelfde week heb ik mijn kledingkast helemaal uitgemest en teruggebracht tot wat basics waar ik niet zonder kan. Het was alsof er een last van mijn schouders viel; geen keuzestress meer, geen uitpuilende rekken – overzicht!

Opruimen

Job vond het geweldig, tot ik het ook ging toepassen op de rest van het huis. Ik wilde alles weg hebben waar we niets mee deden. Ik schrok er gewoon van wat er allemaal op zolder en in de schuur lag. En van wat ik in keukenkasten had opgeslagen, maar nooit of amper had gebruikt. We hadden zoveel volstrekt nutteloze prullen in huis staan. Het moest weg! Ik gaf vrijwel alles aan vrienden, bracht het naar de kringloopwinkel of verpatste het op Marktplaats.

Mijn opruimwoede heeft tussen Job en mij voor best wel wat discussie gezorgd. Zo had hij twee fietsen in de schuur staan. Kon geen kwaad, vond hij. Ik vond het onnodig bezit en bovendien was met die overbodige fiets vast wel iemand blij te maken. Na lang zeuren ging ie overstag en gaf hij de fiets aan zijn broer.

Lees ook – Duurzaam leven met kinderen: zó doe je dat >

Minimalistisch leven

Toen ik zwanger raakte van Nuna werd ik er alleen maar fanatieker in. Ons kindje zou opgroeien in een gezin waarin we om de wereld geven. Ik wilde dat ons kind het goede voorbeeld zou krijgen. Op het geboortekaartje liet ik printen dat we in plaats van cadeautjes liever een een donatie aan een goed doel wilden. Ik vind het belachelijk dat je in je kraamtijd overladen wordt met kleertjes die je kind maar even past en die je zeer waarschijnlijk je smaak niet zijn.

“Belachelijk dat je in je kraamtijd overladen wordt met kleertjes die je kind maar even past”

De horror vond ik echter knuffels of van dat lelijke plastic speelgoed waar je kind niet naar omkijkt. Nuna’s kamertje was vrijwel helemaal leeg, op het bedje en een kastje met een paar kledingstukken na. Minimalistisch noemde ik het. Steriel, vond mijn moeder. En zielig voor Nuna, want volgens mijn moeder heeft een kind speelgoed nodig.

Inmiddels ziet Job ook in dat wat ik doe helemaal zo gek nog niet is. Wij besparen hartstikke veel geld door onze manier van leven. Waar ik voorheen honderden euro’s kon uitgeven aan kleding, hebben we nu een spaarrekening waar menig dertiger jaloers op zal zijn. We hebben het steeds vaker over kleiner en energiezuiniger gaan wonen en dan een groot deel van de hypotheek aflossen.

Speelgoed

Nuna heeft heel weinig speelgoed. Ik heb een sensory speelbak met rijst, takjes, zand en gedroogde bonen voor haar op tafel staan; ze kan daar uren mee bezig zijn – eens in de zoveel tijd vervang ik de inhoud. Ze tekent ook heel veel en we zijn vrijwel altijd buiten. De natuur biedt speelgoed te over.

“Nuna heeft een sensory speelbak met rijst, takjes, zand en bonen”

Een iPad komt er bij ons niet in. Niets met batterijen overigens. Ik was laatst bij mijn zus en raakte volledig overprikkeld van het speelgoed van haar tweeling. Werkelijk alles leek geluid te maken. Ze koopt veel via AliExpress of bij de Action; spullen die na een paar keer gebruiken stuk gaan. Het is me een doorn in het oog, maar ik zeg er niets van.

Meer ruimte

Ik ben veel gelukkiger nu ik minimalistisch leef. Het lijkt wel alsof het me ruimte in mijn hoofd geeft te zien wat er echt toe doet in het leven. Ik verspil mijn tijd niet in drukke winkels, ik laat mijn kinderen een bos zien of we zoeken schelpen op het strand. Mijn vriendinnen zijn er inmiddels wel aan gewend, maar ze vinden me ook wel een aparte. ‘Zolang je maar niet in een tiny house eindigt’, zei een van hen vorige week nog. Ze moest eens weten dat Job en ik het daar steeds vaker over hebben.”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.