Bente: ‘Tijdens de muziekles heeft mijn dochter mijn gehele vocabulaire ge-exposed…’

leugentjes om bestwil
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 3 minuten

Op school op het matje geroepen worden is voor niemand een pretje. Het is Bente weleens eerder overkomen, voor haar zoon. Maar dit keer was het de juf van haar dochter die haar aansprak.

Lees verder onder de advertentie

Bente, samen met Jorn, moeder van Boaz (6) en Vivé (4): “Het begon onschuldig. De juf sprak me na school even aan. Zo’n vriendelijk “mag ik je wat vragen?” waar je direct al weet: dit wordt gênant. Ze glimlachte breed (te breed) en ik volgde haar schoorvoetend naar het lokaal, mijn dochter er vrolijk achteraan.

Lees verder onder de advertentie

Daar zei ze: ‘Ik wilde het even hebben over Vivé. Ze heeft vandaag een héél… bijzonder liedje gezongen tijdens muziekles.’ Nou, daar ga je al. Geen enkel kind zingt een liedje “héél bijzonder”, tenzij er iets volledig mis is gegaan in de opvoeding. Ik voelde mijn maag verkrampen. Waar ging dit heen? Naast me stond Vivé trots te knikken.

Zelfverzonnen lied

‘Ze had zelf een liedje verzonnen, wat ze keurig op de maat van de muziek begon te zingen. Alleen… ze gebruikte woorden die we echt niet mogen zeggen in de klas.’ Oh nee, hè. Had mijn dochter nou alles bij elkaar staan vloeken, middenin de klas? Ik zal direct toegeven dat mij weleens een vloek ontglipt, maar zo vaak was dat toch niet? Dat kon ze toch niet zó makkelijk overnemen?

Lees verder onder de advertentie

Nou, wel dus. Mijn dochter nam het voortouw en begon haar zelfbedachte lied te zingen, vol overgave, compleet met dramatische uithalen en handgebaren. Ik ga het hier niet herhalen, maar het zat vol met scheldwoorden en gevloek. Nu wist ik ook meteen waar ze het vandaan had. Want ik vloek en scheld inderdaad niet vaak, maar in de auto wel. Het was duidelijk dat ze mijn vocabulaire van tijdens het autorijden als inspiratiebron voor dit nummer had gebruikt.

Verboden woorden

Ik keek beschaamd naar de juf en zag dat zij uit alle macht haar lachen probeerde in te houden. ‘Bedankt, Vivé. Maar deze woorden gebruiken we dus níét in de klas, weet je nog?’ Vivé knikte. ‘Mama mag het ook niet zeggen, toch?’ Ik stemde meteen in, mama mocht het ook niet meer zeggen. Op de terugweg naar huis besloot ik: ik ga nooit meer schelden in de auto. Maar goed, laten we eerlijk zijn… ik ga waarschijnlijk morgen alweer schelden in de auto. Alleen niet meer als mijn kind ook in de auto zit.”

Lees verder onder de advertentie

Inge’s dochter kan er ook wat van. Haar dochter Merel begon in de supermarkt op standje megafoon over twee “Minions” die daar liepen… Je leest het verhaal hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail