Leontine Ruiters doet boekje open over gezinssituatie na zaak Marco Borsato: ‘Drie heel gelukkige kinderen’
In de keuken van chef Daan van der Lecq schuift Leontine Ruiters aan voor een goed gesprek over haar leven na Marco Borsato.
Beeld: Kek Mama
Kinderen flappen er te pas en te onpas wat uit. En soms kan dit dusdanig escaleren, dat het leidt tot een politieonderzoek. Of bijna. Zoals bij Amanda, door een uitspraak van haar dochter Isabelle.
Amanda, getrouwd met Roel, moeder van Isabelle (6) en Livia (3): “We hebben onze dochters meteen de juiste benamingen van geslachtsdelen geleerd. We vinden het belangrijk dat onze kinderen dit gewoon kunnen aanduiden met de juiste bewoording en niet met rare andere termen als voorbips of foefje. Dit levert weleens geestige situaties op, gezien onze oudste dochter Isabelle nogal een flapuit is. Ze heeft weleens door de supermarkt geblèrd of ik nog verband nodig had voor al dat bloed uit mijn vagina, bijvoorbeeld. Of keihard in een restaurant gevraagd aan haar vader waarom hij een piemel heeft en geen vagina… Daar kan je dan achteraf wel om lachen.
Deze betreffende situatie was alleen echt helemaal niet om te lachen. Mijn man brengt Isabelle meestal naar school. Dan zet hij haar op de stang van zijn fiets en fietst hij daarna verder naar zijn werk. Dat gaat altijd goed, alleen nu fietste hij een stukje op de stoep en ging hij er vanaf de stoeprand af. De landing deed pijn aan haar vagina, wat ze – luid en duidelijk – liet horen. Roel antwoordde iets in de trant van: ‘Oh sorry, ik zal de volgende keer voorzichtiger zijn.’ Als in: niet meer zo van de stoeprand af maar bij een heuveltje. Blijkbaar heeft onze lieftallige dochter daarna in de klas verteld ‘dat haar papa haar pijn had gedaan aan de vagina, maar dat hij de volgende keer voorzichtiger zal zijn’. Oh – my – god.
De juf was direct gealarmeerd, wat ik goed begrijp na zo’n opmerking. Achteraf gaf ze aan dat ze even getwijfeld heeft over wat ze ermee moest, omdat ze verder totaal geen tekenen van eventuele huiselijke problemen bij Isabelle herkende. Wat klopt, want dat is helemaal niet aan de orde. Toch zat het haar niet lekker en heeft ze overlegd met de instantie waar zij deze dingen moeten rapporteren. Zij gaven aan dat ze het best even contact met mij kon zoeken.
Je kan mijn verbazing begrijpen toen ik door de juf werd gevraagd om na schooltijd langs te komen omdat ze iets wilde bespreken. De verbazing sloeg om in verbijstering toen de juf vertelde wat Isabelle had verteld en dat ze zich daar zorgen om maakte. Ze zei er direct bij dat ze niet meteen het ergste dacht, maar dat ze er wel wat mee moest.
Lamgeslagen ben ik naar huis gegaan en heb ik Roel verteld wat er aan de hand was. Hij schrok zich kapot. Omdat het inmiddels al dagen geleden was, wist hij ook niet meteen over welk voorval het had moeten gaan, maar na een tijdje ging er bij hem een belletje rinkelen dat het dat moment op de fiets moest zijn geweest. Samen zijn we nog op school geweest voor nog een gesprek met de juf. Dat ze goed gehandeld heeft, maar dat er echt niks aan de hand is.
Het idee dat er allerlei instanties bericht zijn en dat er over mijn man is gesproken als een predator, maakt me een beetje misselijk. Roel is er zelf ook enorm van geschrokken. Het is nu allemaal uitgesproken en opgehelderd bij zowel de school als die instanties, maar de schrik zit er goed in. Ik had echt niet kunnen voorzien dat zo’n uitspraak van mijn dochter zulke enorme gevolgen kon hebben.”
Inge’s dochter kan er ook wat van. Haar dochter Merel begon in de supermarkt op standje megafoon over twee “Minions” die daar liepen… Je leest het verhaal hier.