De oorlog in Oekraïne houdt ons allemaal bezig. Sommige ouders bespreken de verschrikkelijke situatie met hun kinderen, anderen niet. We vroegen jullie op Facebook: vind je het belangrijk om met je kind over de oorlog te praten?
Lees verder onder de advertentie
De antwoorden lopen uiteen.
Met kind over de oorlog praten
Sylvia: “Ja zeker, hier zijn ze 11, 8 en 4 en zien natuurlijk veel op tv of op hun telefoon… met de twee oudste praat ik er veel over… ze zijn bang, bang dat hier ook de oorlog komt en dat we ook moeten vluchten. Ik probeer ze zo veel mogelijk hun gerust te stellen en dat alles wel goed komt.”
Yvonne: “Mijn zoontje is 6 en ik scherm hem ervan af. Geen nieuws als hij erbij is. Hij kan nog niet lezen dus dat scheelt wel. Ik wil hem niet onnodig bang maken, laat hem zolang mogelijk kind blijven alsjeblieft… ik vind het zelf al eng genoeg.”
Charlotte: “Ik laat het er nog even bij. Hij is 6 en zij is 4. Zorgt alleen maar voor angst en paniek.”
Roxana: “Mijn zoontje vroeg erheen omdat hij dit op de tv ziet en toen heb ik hem verteld over vroeger dat er ook oorlog is geweest en mensen voor onze vrijheid gevochten hebben en toen zijn we naar het American Cemetery gegaan zodat hij dit kon zien. Ik vind niet dat kids alles hoeven te weten, maar ik wil hem wel leren dat het niet vanzelfsprekend is dat wij het nu zo goed hebben.”
Linda: “Onze zoon is 6 en onze dochter bijna 3. Maar wij kijken even geen jeugdjournaal, journaal of andere dingen over oorlog. Ik weet dat onze zoon dat heel erg zou vinden er ‘s nachts niet van zou kunnen slapen of er de hele dag aan zou denken. Ze zijn er nog veel te jong voor.”
Anita: “Onze zoon van 8 heeft zeker wel vragen, ik probeer zo eerlijk en goed mogelijk antwoord te geven. Serieuze onderwerpen vragen ook om een serieuze aanpak, het is oorlog, het is erg. Ik maak het niet anders dan dat het is.”
Clarissa: “Ja, mijn zoontje van 9 was van de week in totale paniek! We hebben alles uitgelegd en we schermen hem nu zoveel mogelijk af. Als hij zelf komt met vragen beantwoorden we die meteen.”
Annelies: “Nee, hier zijn ze 7 en 5 jaar. Wij vinden ze te jong. Het nieuws kijken wij als ze op bed liggen.”
Monique: “Ik vind het belangrijk om over alles wat mijn zoon bezighoudt te praten, van de kleine ergernissen op school tot de zwaardere onderwerpen zoals de oorlog.”
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.