Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Bernadette (39) is moeder van Liz (9) en Bobby (7). Ze heeft een lat-relatie met Jacques (44), vader van Anne (8). “Wat leuk dat we kinderen hebben in dezelfde leeftijd, riepen Jacques en ik toen we elkaar drie jaar geleden ontmoetten via Tinder. Het was liefde op de eerste ‘swipe’: na twee uur chatten, spraken we al live af in de kroeg, die avond. Alles klopte, en nog steeds. Behalve onze kinderen – toch een vrij essentieel onderdeel van onze levens.
Escalatie
De eerste keer dat ze elkaar ontmoetten, waren Jacques en ik een halfjaar samen. Zeven, vijf en vier waren ze, en voor hun was het niet veel anders dan spelen met kinderen van vrienden. Ze accepteerden de situatie klakkeloos; begrepen nog niet echt wat het inhield, stieffamilie.
Meteen tijdens die eerste middag ging het mis. Anna was het als enig kind niet gewend om speelgoed en snoep te delen, en eiste alles op. Mijn kinderen waren niet bestand tegen zulk gedrag. Het escaleerde volledig.
Gewoon wennen
Jacques en ik lachten wat ongemakkelijk en besloten onze date voor het avondeten te beëindigen, in plaats van na de gereserveerde Italiaan, en beloofden elkaar dat het vanzelf wel goed zou komen, het was gewoon een kwestie van wennen.
Maar het kwam niet goed.
Lees ook:
Het dilemma: ‘Moet ik minder werken omdat mijn kinderen dat vragen?’ >
Tiranniek prinsesje
Anne woont slechts om het weekend bij haar vader. Haar opvoeding verschilt nogal van die van mijn kinderen. Ze is het gewend behandeld te worden als een prinsesje en in alles haar zin te krijgen. Zo niet, dan gaat ze huilen en krijgt ze alsnog haar zin. Dat geeft bij haar op school ook de nodige problemen.
Mijn kinderen wonen fulltime bij mij. Meestal als ze Jacques zien, is dat zonder Anne, maar om het weekend is ze er wel bij. Dan domineert ze het hele gezin met haar veeleisende en ronduit tirannieke gedrag, iets wat niet alleen mijn kinderen niet meer trekken, maar zo langzamerhand ook ik niet meer.
Jacques heeft evengoed problemen met het gedrag van zijn dochter, maar heeft er weinig invloed op. Hij begrijpt ons gevoel, maar kan de situatie niet veranderen, zegt hij.
Gescheiden huizen
We hadden samenwoonplannen, maar mijn kinderen weigeren om het weekend verplicht samen te wonen met hun stiefzusje. Hun geluk staat voor mij altijd voorop, dus heb ik de samenwoonplannen in de ijskast gezet. Dat zorgt voor de nodige spanningen tussen Jacques en mij. We hebben nog minstens tien jaar thuiswonende kinderen, en dat zou dus betekenen dat we al die tijd in gescheiden huizen zullen moeten doorbrengen. Dat willen we niet, maar kunnen we simpelweg ook niet betalen. De prijs van onze huurwoningen stijgt jaarlijks tot het onbetaalbare, en in ons eentje iets kopen is in de huidige markt geen optie.
Dan maar gedwongen?
Ik weet niet hoe we dit moeten oplossen. Ik kan moeilijk aan Jacques vragen zijn weekends met zijn dochter buiten de deur door te brengen, als we samenwonen. Moet ik mijn kinderen dwingen om eens per twee weken tóch drie dagen door te brengen met hun stiefzusje en hopen dat het beter wordt, of moet ik de situatie accepteren zoals hij is, en nog jaren financieel krom liggen om de huur in mijn eentje op te brengen?”
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
