‘Moet ik mijn kind na 11 mei weer ‘gewoon’ naar de crèche brengen?’

23.04.2020 10:53
onderzoek-kinderen-creche-socialer

Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.

Kaya (29) is moeder van Joep (2): “Een Excel-sheet ontcijferen terwijl een energieke peuter om de haverklap om aandacht schreeuwt: het is niet niks, thuiswerken in tijden van corona. Natuurlijk vind ik het fijn om mijn zoon 24/7 bij me te hebben, maar ik moet toegeven dat ik op sommige momenten (wanneer ik tot middernacht doorwerk of een call moet onderbreken omdat mijn kind onuitstaanbaar is) baal dat Joep niet twee dagen naar de crèche kan. 

En toch bekruipt mij een gevoel van angst nu bekend is gemaakt dat de kinderopvang vanaf 11 mei weer open is…

 

Contact

Op dit moment weet ik precies met wie Joep in contact is geweest – hij ziet alleen ons en sporadisch mijn zwager en zijn vrouw, op anderhalve meter afstand. Verder komt hij bij niets of niemand in de buurt en dat geeft een veilig gevoel. Wat nu als hij straks weer naar de opvang gaat? Met wie zijn de kinderen allemaal in aanraking gekomen? En de leidsters? Joep is sinds hij naar de crèche gaat non-stop verkouden, dus ik zie met eigen ogen hoe snel een virus zich daar verspreidt. Ik vergeef het mezelf nooit als hij ineens besmet raakt met corona. 

 

Lees ook
‘Moet ik opa en oma nog wel laten oppassen nu het coronavirus heerst?’ >

 

‘Nauwelijks’

Ik heb tijdens de persconferentie dan wel gehoord dat kinderen het virus nauwelijks krijgen of verspreiden, het woordje ‘nauwelijks’ zit mij niet lekker. Want dat betekent dus niet dat het onmogelijk is dat mijn kind het krijgt. En hierdoor voelen die twee dagen opvang bijna als Russisch Roulette.

Aan de andere kant: het kabinet en het RIVM openen niet voor niets de deuren van scholen en opvang weer. Alle cijfers en onderzoeken wijzen erop dat kinderen minder vaak én minder heftig getroffen worden door het coronavirus. Moet ik dan toch over mijn angst heen stappen?”

 

Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >