Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Kaya (29) is moeder van Joep (2): “Een Excel-sheet ontcijferen terwijl een energieke peuter om de haverklap om aandacht schreeuwt: het is niet niks, thuiswerken in tijden van corona. Natuurlijk vind ik het fijn om mijn zoon 24/7 bij me te hebben, maar ik moet toegeven dat ik op sommige momenten (wanneer ik tot middernacht doorwerk of een call moet onderbreken omdat mijn kind onuitstaanbaar is) baal dat Joep niet twee dagen naar de crèche kan.
En toch bekruipt mij een gevoel van angst nu bekend is gemaakt dat de kinderopvang vanaf 11 mei weer open is…
Op dit moment weet ik precies met wie Joep in contact is geweest – hij ziet alleen ons en sporadisch mijn zwager en zijn vrouw, op anderhalve meter afstand. Verder komt hij bij niets of niemand in de buurt en dat geeft een veilig gevoel. Wat nu als hij straks weer naar de opvang gaat? Met wie zijn de kinderen allemaal in aanraking gekomen? En de leidsters? Joep is sinds hij naar de crèche gaat non-stop verkouden, dus ik zie met eigen ogen hoe snel een virus zich daar verspreidt. Ik vergeef het mezelf nooit als hij ineens besmet raakt met corona.
Lees ook
‘Moet ik opa en oma nog wel laten oppassen nu het coronavirus heerst?’ >
Ik heb tijdens de persconferentie dan wel gehoord dat kinderen het virus nauwelijks krijgen of verspreiden, het woordje ‘nauwelijks’ zit mij niet lekker. Want dat betekent dus niet dat het onmogelijk is dat mijn kind het krijgt. En hierdoor voelen die twee dagen opvang bijna als Russisch Roulette.
Aan de andere kant: het kabinet en het RIVM openen niet voor niets de deuren van scholen en opvang weer. Alle cijfers en onderzoeken wijzen erop dat kinderen minder vaak én minder heftig getroffen worden door het coronavirus. Moet ik dan toch over mijn angst heen stappen?”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
Volgens de jeugd van nu is jouw naam misschien wel passé. Tenminste, als we TikTok-verpleegkundige Kelley Cole mogen geloven. Tijdens haar werk op een afdeling met pubers kreeg ze te horen dat haar naam – Kelly – een ‘oude vrouwennaam’ is. En nog meer namen horen daarbij. Ai.
