Beeld: Shutterstock
Ik voed mijn dochters van negen en elf best streng op, in tegenstelling tot mijn zusje die veel te weinig grenzen trekt bij de opvoeding van haar kinderen. Kan ik haar vertellen wat ik daarvan vind?
Els en Do: Wij vinden van niet. Zolang ze haar kinderen niet mishandelt, moet u zich niet met haar opvoeding bemoeien. Ouders zijn hypergevoelig voor kritiek. U ook, wedden we. Geen moeder die na de bevalling denkt: baby’tje, ik ga jou eens even heel slecht opvoeden. Nee, ze denkt: ik word de beste moeder ter wereld. Wie bent u om uw zusje te vertellen dat ze het verkeerd aanpakt? Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier en met de beste bedoelingen.
Het ligt anders als uw zus u expliciet vraagt wat u van haar opvoedstijl vindt. In dat geval kunt u uw mening het best liefdevol verpakken. Begin met te benadrukken wat u positief vindt. Heel uitgebreid. Dan spuit u zo kort en vriendelijk mogelijk dat ze wat u betreft misschien de teugels ietsje strakker aan zou kunnen trekken. Ze heeft maar een half woord nodig om te begrijpen wat u bedoelt. Want nogmaals, ouders zijn hypergevoelig.
Lees ook
Samen opvoeden: ‘Hij is de softie, ik de bitch’ >
Do heeft een vriendin met drie verwende hartenlapjes. Ze worden al driftig als Do ze geen tweede koekje geeft. Hun moeder grijpt dan niet in. Do wil de kinderen soms levend villen, maar bijt liever haar tong af dan iets te zeggen. In plaats daarvan overhandigt ze de kinderen uiteindelijk de hele koektrommel, en slaakt een zucht van verlichting als ze weer weg zijn.
Els heeft meer ruggengraat. Zij legt kinderen die bij haar thuis over de vloer komen, wel grenzen op. Toen twee neefjes met hun schoenen op haar bed sprongen, zei ze ferm: “Jongens, dit mag misschien bij jullie thuis, maar bij mij gelden andere regels.” De kinderen waren stomverbaasd en hielden zich de rest van het bezoek koest. Daarover waren hun ouders weer stomverbaasd.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 11-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Goede ouders hebben geen bakken met geld nodig om hun kinderen een fijne jeugd te bezorgen. Het zijn juist die kleine dingen die het ‘m doen. Die maken dat je kind zich geliefd en veilig voelt, en daar draait het uiteindelijk om.
Van baby tot bijna-volwassen student: dit mag je ongeveer verwachten qua kosten per kind.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Het is soms lastig voor ouders om te bepalen of hun kind echt gelukkig is, vooral naarmate ze ouder worden en hun emoties complexer worden. Toch zijn er volgens psychologen verschillende signalen die kunnen duiden op het geluk van een kind. Met Parents delen ze deze 13 tekenen.
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze hoe ze de zomervakantie met zoon heeft ervaren.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
