‘Mijn zoon (3) maakt elk winkelbezoek tot een hel’

“Toen Marc en ik net wisten dat we een jongen zouden krijgen, vlogen de memes me om de oren. Filmpjes van peuters die van top tot teen onder de modder zaten. Speelgoedgraafwagens op een vers aangeplant gazon. Driftbuien in een bomvolle supermarkt. Geestig, vonden we. Arme ouders. Gelukkig was dat ver van ons bed. Maar dat blijkt nu, drie jaar later, heel andere koek. Ik durf namelijk geen enkele boodschap meer te doen met mijn kind.
 

Lees ook
Zo ga je om met driftbuien van je peuter >
 

Gillen en huilen

Het begon toen Milan net twee was. Elke keer als ik terugkwam uit de supermarkt, vond ik dingen tussen mijn boodschappen die ik er zelf niet tussen had gestopt. En die dus waren gestolen, want ik reken alles af met de zelfscanner. Het is een wonder dat we er nooit uit zijn gepikt bij de controles. Milan was te jong om hem uit te leggen dat dat niet mocht. Dus bracht ik het gestolen waar zelf braaf terug naar de winkel – het schaamrood op mijn kaken.

Wel liet ik Milan steeds minder uit mijn gezichtsveld. Wanneer hij toch iets uit het schap griste dat we niet nodig hadden, zei ik kordaat: ‘Nee Milan, mag niet.’ En daar begon de ellende. Bij elke nee wierp hij zich in een soort flikflak achterover in het kinderzitje van het winkelwagentje. En toen hij daar niet meer in wilde en zelf tussen de schappen wilde wandelen, werd het alleen maar erger.

Elke hysterische driftbui van een op de grond liggende peuter die langskomt op YouTube, heb ik aan den lijve meegemaakt. En niet alleen in de supermarkt. Geen plakje worst bij de slager? Gillen. Geen boekje bij de kantoorboekhandel? Huilen. Ik durf me inmiddels nergens meer te vertonen en laat al mijn boodschappen al maanden thuisbezorgen.

Alles is een fase, maar deze duurt nu al een jaar. Milan is drie, wordt het niet eens tijd dat hij stopt met dit gedrag? Wat kan ik ertegen doen?”

Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma's.