‘Mijn kinderen presteren slecht op school. Nou en?’

‘Mijn kinderen zijn niet muzikaal. Ze hebben geen interesse in dans, of kunst. En bij gym lopen ze van de bal weg, in plaats van er naar toe te rennen’, somt Diana op. ‘Oh ja, en hun cijfers zijn niet om over naar huis te schrijven.’

Het is duidelijk: haar kinderen zijn geen fan van school. ‘Ik ben me er van bewust dat ze worden beoordeeld op hun prestaties. En dat het volgens anderen niet oké is dat ze niet meedoen aan extra activiteiten. Er zijn genoeg moeders die hun neus naar me ophalen of vragen ‘waarom ik ze niet meer laat doen.’ Maar weet je? Dat willen ze niet. En ik vind dat prima.’
 

Praten als brugman

Diana heeft het heus geprobeerd om haar kinderen te motiveren. ‘Ik heb ze verteld hoe verrijkend het kan zijn om uit hun comfortzone te treden en echt hun best te doen. Maar ik kan praten als brugman, het werkt niet. Eerst dacht ik dat ik ze als moeder in de steek liet als ik ze niet over kon halen, tot ik besefte dat het geen bal uitmaakt of ze goede cijfers halen of goed zijn in sport.’

Lees ook:
'Ik prijs mijn kinderen de hemel in, maar mijn man vindt het overdreven' >
 

Volgens Diana betekenen die prestaties namelijk weinig. ‘Mijn kinderen zijn gewoon zo. En dat betekent niet dat ze minder zijn dan anderen.’
 

Beleefd en behulpzaam

Wat haar kinderen wél ver zal brengen, is de manier waarop ze met elkaar en anderen omgaan. ‘Als één van mijn kinderen hulp nodig heeft, staat de ander in no time paraat. Ze zijn beleefd, behulpzaam én bieden mij een helpende hand zonder dat ik het hoef te vragen. Zo gaat mijn zoon uit zichzelf het gras maaien en mijn auto wassen.’

Diana weet het zeker: haar kinderen komen er wel, ook al blijven hun schoolprestaties achter. ‘Ik wil vooral dat ze weten hoe belangrijk ze zijn, ongeacht hoe ze het op school of op het voetbalveld doen.’