Ze hoeven nooit te twijfelen wat ze nu weer aan moeten en zijn voor iedereen herkenbaar. Deze moeders vinden het helemaal geen straf om in uniform naar hun werk te gaan.
Nienke Plugers-van Breugel heeft een geregistreerd partnerschap met Rik, is moeder van Loes (3,5) en Daan (1) en werkt bij de brandweer Brabant-Noord.
“Soms hoor ik ineens iets loeien in huis – is het mijn dochter die een sirene nadoet. Of ze speelt met een vriendinnetje en zegt dat haar pieper afgaat. Komt deels door mijn werk, maar vooral door Brandweerman Sam: die vindt ze nog interessanter dan mama. Wel gaat ze graag mee naar de kazerne – als ze daar op de brandweerwagen mag staan, kan haar dag niet meer stuk.
Vroeger was ik gymdocent, maar dat beviel niet meer, dus ik nam ontslag en ging op wereldreis. In Nieuw-Zeeland maakte ik een aardbeving mee waarbij honderden doden vielen. De chaos was enorm en ik baalde dat ik nergens mee kon helpen; alleen hulpverleners mochten dat. Eenmaal thuis zag ik een vacature bij de brandweer en wist: dit wil ik doen.
Tijdens een dienst maak ik van alles mee – van een prullenbak die in de fik staat tot aan loos alarm. Maar er gebeuren ook ergere dingen, zoals een woningbrand. Gek genoeg zijn dat voor mij de mooiste meldingen. Dan zit ik op die rode wagen, voel ik de adrenaline door mijn lijf stromen en weet ik: nu kan ik echt iets voor anderen betekenen. Natuurlijk is mijn werk soms zwaar, vooral als er slachtoffers vallen. Toch kan ik daar met een bepaalde afstand naar kijken. Op zo’n moment kun je niet emotioneel worden, maar moet je gewoon je werk doen. Het is een ander verhaal als er kinderen in het spel zijn, dan wil ik zo snel mogelijk ter plaatse zijn om hulp te verlenen – dat heb ik pas sinds ik moeder ben.
Lees ook
Wendy is stuntvrouw: ‘Ik sprong zonder parachute uit een helikopter’ >
Zelf ben ik niet bang dat me iets overkomt. Als ik daarover ga tobben, kan ik bezig blijven – ik kan ook ziek worden of een ongeluk krijgen. Natuurlijk zitten er risico’s aan mijn werk, maar ik ben een professional en weet wat ik moet doen als ik in een brandhaard sta. Daardoor voelt mijn werk niet als gevaarlijk. Bovendien doe ik waar ik gelukkig van word: dat maakt me automatisch een leukere moeder. Mijn man heeft er ook geen moeite mee, hij vindt het stoer dat ik dit doe – vaak is hij degene die er op feestjes over opschept.
Een uniform is onvermijdelijk als je bij de brandweer werkt. Dat ding beschermt tegen temperaturen tot wel vierhonderd graden, maar charmant is het natuurlijk niet – ik heb er weleens leuker bijgelopen. Ach, ik kamp tenminste nooit met een kledingcrisis als ik naar mijn werk ga.”
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 05-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Juf Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.
Nu de meivakantie achter de rug is, gaat het snel: nog maar twee maanden en dan begint de zomervakantie. Gaan jullie dit jaar voor weekje zon, zee en strand in Spanje of met de auto naar Zeeland? De eerste vraag die opborrelt bij het zoeken naar een vakantie is vaak: wat mag het kosten?
Ze zeggen weleens dat dochters vaak echte papa’s meisjes zijn. En dat zie je soms ook: hoe ze hem aankijken, hoe ze precies dezelfde grap maken als hij, of hoe ze net zo fel kunnen reageren als papa als de wifi eruit ligt.
