Malu Pesulima (28) woont samen met Romano en is moeder van Mack (1).
Het is zomer 1999. We staan op het punt te vertrekken als ik als zevenjarig meisje ongeduldig in de deuropening sta. Ik kijk gefascineerd naar m’n vader die met militaire precisie de laatste centimeters van de auto vult. Strandstoelen, badlakens, vier weekend- en drie boodschappentassen met koffie, wasmiddel, broodbeleg en pakjes drinken: hij propt de wagen zo vol dat-ie zelfs de achterbank niet onbenut laat. Dat z’n twee kinderen ook nog mee moeten, lijkt hij door alle hectiek te zijn vergeten.
Het is voor mij de eerste vakantie naar het buitenland. België weliswaar, maar: over de grens. Kan ik tijdens het kringgesprek op school tenminste ook zeggen dat ik écht weg ben geweest, hoor ik mezelf nog denken. We hadden het als gezin niet heel breed en bleven als een van de weinigen altijd in Nederland. Hoe stom ook, daar schaamde ik me voor.
Lees ook
Voor deze vakantiebestemmingen zit je (maximaal) 3 uur in de auto >
Na een uur proppen, kunnen we vertrekken. Een airco hebben we niet – enkel een ventilator die lauwe lucht blaast – dus met zo’n 30 graden gutst het zweet al gauw uit onze poriën. Bewegen kan ik me nauwelijks door de koelbox tussen mijn benen en na een kwartier staan we al in de file. Als we vervolgens op de krakende radio horen dat de opstopping voor twee uur vertraging kan zorgen, raamslingers aan weerskanten het begeven en ik ‘héél, maar echt héél nodig’ moet plassen, is de vakantiesfeer bij m’n ouders ver te zoeken.
Toch koester ik de warmste herinneringen aan deze primitieve tripjes. Er moest dan wel op de kleintjes worden gelet, na een jaar hard werken voor mijn vader waren we voor één week compleet als gezin.
Nu, twintig jaar later, hebben vriend en ik wel de luxe om naar een warme bestemming te vliegen. Maar heel eerlijk? Daar gaat het me eigenlijk niet om. Als ik terugdenk aan de vakanties van vroeger, herinner ik me bovenal hoe heerlijk ik het vond dat we samen waren. En juist dat gevoel wil ik mijn zoon meegeven. Misschien dan wel zonder lauwe ventilator, krakende radio, onhandige koelbox en defecte raamslingers, maar mét de warmte van een liefdevol gezin. Want daar kan geen chic vakantieland tegenop.
Deze column staat in het Kek Mama Zomerboek 2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.