Beeld: Pexels
De eerste schooldag is niet alleen een grote stap voor je vierjarige kleuter, maar ook voor jou als moeder. Laila (35) deelt haar ervaring over het loslaten van haar dochter bij deze mijlpaal.
Laila: “Daar liep ze. Met haar nieuwe rugtas op haar rug, te groot nog voor haar kleine lijfje. Haar staartjes wiebelden vrolijk mee bij elke stap. Ze huppelde, letterlijk, naast me. Alsof ze niet kon wachten op dit nieuwe avontuur. Ik liep naast haar met een steen in mijn maag en een brok in mijn keel die al sinds gisteravond vastzat. Vandaag begon haar basisschooltijd. Mijn kleine meisje. Mijn eerste. De baby die me moeder maakte. En ineens – ineens! – is ze een schoolkind.
Natuurlijk wist ik dat deze dag zou komen. Ik werk parttime, vier ochtenden in de week, dus ik heb haar altijd veel om me heen gehad. We hadden een ritme en onze routines. Onze dagen samen waren gevuld met knutselen, koekjes bakken, bibliotheekbezoekjes en veel knuffels op de bank. Maar nu is dat ineens voorbij. Niet helemaal, maar toch voelt het zo. Alsof ik haar kwijtraak.
Iedereen zegt: ‘Wat leuk, ze gaat naar school! Wat een mijlpaal!’ En ja, natuurlijk is het dat. Maar waarom voel ik dan vooral pijn? Alsof ik een bladzijde moet omslaan, terwijl ik nog midden in het vorige hoofdstuk zit. Ik probeer het voor haar niet te laten merken. Ze is enthousiast, blij en nieuwsgierig. Ze straalt. En daar ben ik zo ongelooflijk trots op. Dit klinkt dramatisch: maar toen ik haar handje losliet op het schoolplein, voelde het alsof iemand mijn hart er een stukje uit trok. Ze rende zonder om te kijken naar binnen. En ik bleef achter. Tranen op het schoolplein achter mijn zonnebril.
Thuis was het stil. Geen eindeloos geklets, geen ‘mama kijk eens!’ geen rommel in de woonkamer. Ik zette koffie, keek naar de klok en vroeg me af hoe het met haar ging. Zou ze al vriendjes maken? Zou ze weten waar de wc is? Heeft ze haar broodje al gegeten? Ze is klaar voor deze stap. Dat zie ik aan alles. Maar ik nog niet.
Loslaten doet pijn. Echt pijn. Het is een rouwproces in het klein. Je rouwt om een tijd die voorbij is, ook al komt er iets moois voor in de plaats. Ik weet dat er nieuwe avonturen op ons wachten. Dat er straks schoolpicknicks zijn, knutselwerkjes met haar naam in kinderlijke krulletters en verhalen aan tafel over juffen en vriendjes. Maar vandaag rouw ik even. Om wat was.”
Yolanthe deelt haar ervaring met de eerste schooldag van haar zoontje Xess: ‘Ik weet niet voor wie het spannender is… voor Xess of voor mij?!’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Iedereens postpartum ervaring is anders, de ene zit op een roze wolk, de ander ligt helemaal in de kreukels. Maar wat deze pas bevallen vrouw meemaakte, slaat echt alles. En het heeft alles te maken met haar man en zijn moeder…
