Beeld: Pexels
Net bevallen, moe en overprikkeld wilde Juul vooral rust in haar kraambubbel. Maar mijn schoonmoeder dacht daar anders over met haar nieuwe vriend.
Juul: ‘Ik was net bevallen van onze eerste dochter, Saar. Een klein, roze bundeltje geluk dat mijn wereld in één klap veranderde. Alles voelde rauw, kwetsbaar en nieuw. Mijn lichaam deed pijn, ik kon om het minste of geringste huilen en ik wilde niets liever dan in alle rust wennen aan dit nieuwe leven. Samen met mijn vriend, onze baby en zonder te veel prikkels.
We hadden daarom afgesproken om het kraambezoek minimaal te houden. Alleen onze ouders en broers en zussen de eerste maand. Vrienden en andere familie konden daarna mondjesmaat komen, maar vooral op ons tempo.
Mijn schoonmoeder, Ineke, woont aan de andere kant van het land. Ze had me wekenlang gezegd hoe erg ze uitkeek naar het moment dat ze haar kleindochter eindelijk in haar armen kon sluiten. Terecht natuurlijk. Maar wat ze er niet bij had verteld, was dat ze in de tussentijd een nieuwe liefde had gevonden: Hans. Ze kenden elkaar nog maar een paar weken. Hij was haar grote verrassing tijdens mijn verlof.
Toen ik net een dag thuis was uit het ziekenhuis, stuurde Ineke een berichtje. Of ze de volgende dag langs mocht komen: natuurlijk. Dat hadden we van tevoren afgesproken. Maar, schreef ze erbij, Hans zou ook meegaan. “Dan kunnen we na het bezoek samen een wandeling maken in de buurt,” voegde ze er luchtig aan toe.
Ik las het bericht drie keer. Mijn hart sloeg over. Hans? Op kraambezoek? Ik had hem nog nooit ontmoet. En ineens zou hij bij mij op de bank zitten, terwijl ik in mijn kraamverband lag, half rechtop met een baby aan mijn borst? Ik voelde de tranen prikken. Niet van verdriet, maar van overprikkeling. Dit was mijn moment. Mijn babybubbel. En hoewel ik haar nieuwe liefde haar ontzettend gunde, voelde het niet goed. Niet nu.
Ik appte haar terug, vriendelijk maar duidelijk: “Wat gezellig dat je komt. Ik kijk ernaar uit. Ik wil Hans ook graag leren kennen, maar liever niet tijdens het kraambezoek. Misschien over een paar weken, als alles wat rustiger is?”
Geen reactie. Ik twijfelde even: was ik nu een zeur? Was dit overdreven? Maar mijn vriend, die precies aanvoelde hoe overweldigend alles voor me was, zei dat ik niets fout had gedaan. Hij had diezelfde middag nog zijn moeder aan de lijn gehad. Ze had tegen hem gezegd dat ze het “wel een beetje raar vond.” Het was toch háár vriend? Niet zomaar iemand?
Ik moest daar later wel een beetje om lachen. Want nee, het is inderdaad niet ‘zomaar iemand’. Het is háár iemand. Maar voor mij nog een volslagen onbekende. En op dat moment kon ik er gewoon even geen nieuw iemand bij hebben.
Gelukkig hield ze zich groot. Tijdens het bezoek was ze warm, lief en vol bewondering voor Saar. Ze zei niets over Hans. En ik voelde me opgelucht. Alsof mijn grenzen gerespecteerd werden, zonder discussie. Een paar weken later hebben we Hans ontmoet, zoals afgesproken. Hij bleek hartstikke aardig. En ik? Ik zat er fris gewassen bij met mijn baby op schoot, zonder kraamverband en met een slapeloze maar trotse blik in mijn ogen. Trots op mijn baby en trots op mezelf, omdat ik mijn grenzen had durven aangeven.’
Deze moeder bereidde zich heel goed voor op kraambezoek. Ze maakte een powerpoint met regels. Wil je weten wat erin stond? Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (3), Elodie (2) en David (0), en Susan is moeder van Noortje (1). Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap […]
De eerste schooldag is voor veel kinderen een spannend moment. Nieuwe klas, nieuwe juf of meester, nieuwe kinderen… Het voelt voor sommigen alsof ze opeens in een compleet onbekende wereld terechtkomen. Niet iedereen springt blij van enthousiasme die schoolbanken in.
