Bron: Unsplash
Dat de boel down under een flinke opdoffer krijgt tijdens de bevalling is logisch, maar de ravage waar deze moeder jaren mee heeft rondgelopen is om te huilen.
Josien (40, biologiedocent) is getrouwd met Joost (41) en moeder van Nina (12) en Fien en Guusje (9): “De bevalling van mijn oudste dochter Nina zou ik niet prettig willen noemen. Ik lekte vruchtwater met 38 weken, ze móést geboren worden – daar waren we alleen allebei nog niet klaar voor. Ik heb 41 uur weeën-opwekkers gekregen, ik had veel pijn. Maar persen kan ik blijkbaar goed. Toen ik eenmaal volledige ontsluiting had was ze er zo, alleen scheurde ik gigantisch in. Ik kreeg twaalf hechtingen, allemaal aan de buitenkant.
Na Nina’s geboorte keek ik in een spiegel naar mijn vagina. Zo hoort het er toch niet uit te zien, vroeg ik me af. Ik vond het nog het meest op een ontplofte cavia lijken. Ik ben biologiedocent en wist in elk geval zeker dat het zo niet in de boeken staat waaruit ik lesgeef. Maar ja, dit was een vagina na een bevalling… Voor mij was dat ook een eerste keer.
Normaal naar het toilet gaan lukte me niet meer. Als ik moest poepen, drukte ik via mijn vagina met mijn duim mijn ontlasting naar buiten, anders bleef het zitten. Ik durfde dat aan niemand te vertellen, zelfs aan mijn eigen man niet. Als ik aan het werk was, moest ik mezelf zien te behelpen in een toilet dat we deelden met mannelijke collega’s. Ik vond het heel ongemakkelijk en wachtte altijd totdat iedereen echt weg was. De schaamte was groot.
Na Nina raakte ik opnieuw in verwachting, van een tweeling dit keer. Bij het inscheuren tijdens Nina’s geboorte was mijn bekkenbodem niet gehecht. Mijn lichaam kon de baby’s totaal geen ondersteuning bieden. Er kwam een stuk darm uit mijn anus en ik had last van skintags; huidflapjes rondom de anus. Aambeien kon ik ook afvinken; het was echt ellende. Vrijwel iedere toiletgang kreeg ik een bloeding en ik kon de boel niet meer schoonhouden. Omdat de tweeling een placenta deelde, kreeg ik iedere week een inwendige echo. Er hebben heel wat mensen daar beneden naar me gekeken. Toch viel het niemand op dat het er wel heel gek uitzag.
“Er hebben heel wat mensen daar beneden naar me gekeken.”
Met 34 weken werden de meisjes geboren en scheurde ik opnieuw uit, maar minimaal dit keer. Mijn darmklachten werden wel erger en erger en eindelijk klopte ik dan toch maar aan bij een darmarts. Ik onderging een mensonterend onderzoek waarbij ik moest poepen voor een röntgenapparaat terwijl er drie medewerkers vanachter een glazen plaat meekeken.
Ik onderging twee operaties aan mijn anus, maar bleef klachten houden. De laatste chirurg was een vrouw. ‘Ik weet niet wat je wil bereiken, maar de anus die je had, krijg je niet meer. Stop hiermee’, zei ze. Ik volgde dat advies maar op. De mannelijke arts die ik bij het eindgesprek trof, deelde mee dat als ik een man was geweest, hij mijn darm wel even had ophesen. ‘Maar als we dat bij jou doen, krijg je een gat tussen je vaginawand en je endeldarm, en dat willen we niet hè?’ sloot hij lomp af. Ik was verbouwereerd.
Twaalf jaar na mijn eerste bevalling kwam ik bij een vrouwelijke gynaecoloog voor heftig bloedverlies tijdens mijn menstruatie. Zij zag dat mijn bekkenbodemspieren niet aan elkaar zaten, als eerste. Ze was mijn reddende engel.
Afgelopen september onderging ik een mega-operatie, waarbij ook mijn baarmoeder verwijderd werd. Mijn darmen en blaas werden opgehesen. Het herstel is zwaar, zowel fysiek als geestelijk. Ik had er nooit zo lang mee hoeven moeten aanmodderen en dat maakt me, nog steeds, heel boos. In veel landen krijgen vrouwen na een bevalling een jaarlijks onderzoek, een soort keuring. Dat had mijn problemen kunnen oplossen. Als ik nu in de spiegel kijk, lijkt het weer op wat er in de boeken staat. De kwaliteit van mijn leven is door alles een hele tijd negatief beïnvloed. Ik ben zo opgelucht dat het achter de rug is.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
Die bekende ballen in de lucht houden, da’s voor iedere moeder een uitdaging, maar hoe doe je dat als je een succesvolle business runt? Kimberly Bosman deelt met Kek Mama hoe zij haar werk-privébalans in evenwicht houdt.
Terugkijkend leidde ze een luxeleventje toen ze maar zestien uur per week werkte. Maar nadat haar huwelijk strandde is Vivian fulltime gaan werken, met een eeuwig schuldgevoel naar haar kinderen toe als gevolg.
