Joanne is pleegmoeder van chronisch zieke Lina: ‘We genieten enorm, maar het is wel pittig’

Joanne: “Ik werkte als kinderverpleegkundige en ontmoette Lina op mijn afdeling. Daar waren ze op zoek naar pleegouders voor haar, maar om voor haar te mogen zorgen moet een geschoold iemand vierentwintig uur per dag bij haar in de buurt zijn. Ik was geschoold, want ik werkte daar. Zo kwam het dus eigenlijk op mijn pad.” Maar zorgen voor een chronisch ziek kindje is een grote verantwoordelijkheid. Joanne en haar man Richard (27) moesten dan ook goed nadenken of ze dit samen wilden aangaan. De keuze was snel gemaakt. “Het voelde ergens alsof het zo moest zijn. Ik had enorm de behoefte om haar te helpen, zij verdiende een warm gezin.”

Genieten

Doordat Lina zo ziek is, heeft ze veel school gemist. Hierdoor loopt ze achter in haar ontwikkeling. Ze kan niet lezen en schrijven en de verwachting is dat ze dat ook niet meer gaat leren. Lina heeft wel door dat ze anders is dan andere kinderen, maar ze is niet elke dag met haar ziekte bezig. “Ze geniet echt van het leven. Ze is er bijvoorbeeld niet mee bezig dat onze eigen dochter Anna niet ziek is. Lina gaat net zo goed buitenspelen, kleuren en gek doen. Dat vind ik heel knap van haar. Gelukkig maar, want daardoor heeft ze ook plezier in het leven. Anders wordt het wel heel zwaar voor haar.”

Geen spijt

“We genieten enorm van Lina en we hebben geen seconde spijt van onze keuze. Het is alleen wel pittig. Niet eens het medische stuk, want daar kon ik me helemaal op voorbereiden. Ik wist precies wat ik in huis haalde. Alleen is Lina best getraumatiseerd door alles wat ze heeft meegemaakt, in het ziekenhuis en bij een ander pleeggezin. We genieten echt van de kleine stapjes die ze zet. Toen Lina bij ons kwam wonen kon ze helemaal niks. Nu lukt het haar om zichzelf aan te kleden en zelf haar schoenen aan te doen. En dan is ze helemaal trots dat het lukt. Je weet van tevoren niet hoe het is om een kind in je gezin op te nemen. Maar al wordt het nog tien keer zwaarder, dan nog krijgen we geen spijt. Je krijgt een band met zo’n meisje. Ze is echt onderdeel van ons gezin.”

Hechtingsprobleem

Doordat Lina in haar jonge leven op verschillende plekken heeft gewoond en daardoor niet op één persoon kon vertrouwen, is een hechtingsprobleem ontstaan. “Ik wil zo graag aan haar laten merken dat we er voor haar zijn en dat we haar niet meer laten gaan. We proberen dat nu te doen door duidelijkheid te bieden, want dat is bij mensen met een hechtingsprobleem heel belangrijk. We houden ons goed aan afspraken. We doen wat we zeggen en we zeggen wat we doen. Ook bevestigen we continu dat ze er mag zijn en dat ze het goed doet. Op die manier proberen we haar zelfvertrouwen te verbeteren. We hopen dat Lina daardoor wat minder angstig door het leven gaat. Ook geven we haar mee dat je fouten mág maken. Dat heeft ze nooit geleerd.”

 Joanne focust niet alleen op de dingen die nog verbeterd kunnen worden. Ze beleeft ook veel mooie momenten met Lina. “Ze lacht heel veel om onze grapjes en brengt heel veel gezelligheid en lol in het gezin. Dat is ontzettend leuk. Ik merk ook dat ze bij ons steeds meer rust krijgt hier. Het zijn kleine stapjes, maar we gaan de goede kant op.”

Balans vinden

Naast haar drukke gezinsleven is Joanne ook actief als ondernemer. Met haar eigen kledinglabel produceert ze duurzame blazers. “Mijn gezin komt altijd op de eerste plek en mijn onderneming op de tweede. Ik probeer alle ballen hoog te houden en dat lukt niet altijd zoals ik dat graag zou willen. Dat komt vooral door verwachtingen van mezelf. Ik verwacht dat ik de beste pleegmoeder ben, dat ik de beste moeder voor mijn kind ben, dat ik de beste ondernemer ben, dat ik ook nog een leuke vrouw voor mijn man ben, dat ik thuis het eten klaar hebt staan, enzovoorts. Je verwacht als vrouw denk ik gewoon heel veel van jezelf. Een balans vinden tussen die rollen is waar ik het meeste tegenaan loop. Als vrouwen hebben we de lat eigenlijk veel te hoog gelegd. Zolang we maar blijven uitspreken dat iedereen daar weleens moeite mee heeft, wordt de lat misschien wat lager gelegd. Het is ook niet erg om zo nu en dan hulp te vragen. Dat is het mooiste wat ik heb geleerd als moeder. Ik ben iets relaxter geworden in de dingen die ik mezelf opleg. Ik vind dat iedere moeder wel een beetje liever voor zichzelf mag zijn. De ene dag lukt dat beter dan de andere dag, maar dat je het in elk geval probeert, is al echt een cadeau voor jezelf én voor je gezin.”

Volg Joanne en haar gezin op Instagram (@gezinshuisboer), waar ze eerlijke posts deelt over haar (pleeg)moederschap en het leven met een zorgenkindje. Benieuwd naar haar blazers? Die vind je op www.joleneshop.nl.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!