Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
De laatste tijd denk ik vaak aan Amsterdam-Noord. Aan de tijd dat de randen van natuurgebied Het Twiske nog niet volledig volgebouwd waren. Aan de zomermiddagen waarin we in roeibootjes naar de molen voeren.
Aan zoenentikkertje, aan zwemmen in De Breek, aan de kinderdisco in het buurthuis en de Playbackshow waar ik vol pathos True colors van Cindy Lauper deed (laatste plaats). Aan Dolly Dots-dansjes met Marie-Jeanne, mijn hartsvriendin. Aan rolschaatsen. Aan de stapels pannenkoeken die haar moeder José bakte als ze uit haar atelier gekomen was. Aan dat magische atelier waar we soms een eigen passe-partout kregen om een schilderij in te maken. José was anders dan andere moeders. Natuurlijk was ze net als vele anderen lief en praktisch, maar intussen werkte ze aan een oeuvre, aan een uiting van haarzelf. En daar in haar atelier waanden we ons even kunstenaars, net als José was, de kunstenares in een achtertuin.
Lees ook
‘Mijn zoon blijkt het evenbeeld van mijn moeder’ >
Jarenlang zaten de herinneringen hieraan weggestopt. Ik was te druk met het leven, met een eigen gezin stichten waarvoor ik pannenkoeken bak. Maar sinds mijn moeder overleed, poppen herinneringen regelmatig op als belletjes van een bruistablet. Mijn moeder die weliswaar geen kunstenares was, maar ook anders. Creatief, bijzonder, eigenzinnig. Op zoek naar uitingsvormen. Om te vertellen over haar geest, haar visie, haar artisticiteit. Ze is er haar leven naar op zoek geweest. Maar haar bipolaire hoofd vond geen rust in schilderijen. En net op het moment dat een val van de trap een einde aan al haar zoeken maakte, mailde José me. Of ik naar haar expositie wilde komen.
Onmiddellijk rook ik de geur van pannenkoeken. Ik las op haar website hoe José was uitgewaaierd. Ze had naam gemaakt in Amerika, Frankrijk, Duitsland, Monaco en Oostenrijk. Ze bouwde aan een oeuvre, herkenbaar, impressionistisch, bijzonder in haar kleurgebruik.
Het mooie aan kunst is dat het je overal naar toe kan brengen. Het bracht José de wereld. Bij de expositie, pal onder een schilderij van een dansend jong meisje, omhelsde ze me weer. En bracht ze mij terug naar Amsterdam-Noord. Naar dat huis in de achtertuin. Naar de geur van pannenkoeken. En zo ook een heel klein beetje terug naar mijn moeder.
Deze column staat in Kek Mama 07-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
K3-zangeres Hanne Verbruggen (31) blikt in de podcast Ongefilterd Moederschap terug op haar onverwachte zwangerschap en de bevalling van zoon Julien (nu 2).
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Jasmijn van groep 7. Ze ondernam actie toen een leerling altijd met een lege broodtrommel zat.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
