Jan legt het nog een keer uit: iPhone-probleem

Dit jaar waren we een weekje in de sneeuw met buurman Georg, een knappe, sportieve, alleengaande vader (ik heb zijn nummer) met een dochter (Marie, 9) en een zoon (Tijmen, 7). Je zult hard moeten zoeken om een lievere vader te treffen dan deze brave beer. Zo is er elke maaltijd gedoe rond het kijken op schermen. Alle ouders aan tafel zijn het erover eens: tijdens de maaltijd gaan iPhones en iPads op zwart.

Niet zonder slag of stoot

Nu is dat zeker voor jongere kinderen zoiets als het  onverdoofd amputeren van een essentieel lichaamsdeel, dus dat gaat niet zonder slag of stoot. Bij Georg wordt het echter een veldslag.
Georg, vriendelijk: “Tijmen, Marietje,  telefoons uit!”
Tijmen en Marie: (…).
Georg, op gedempte maar dringende toon: “Marie, doe je telefoon uit.”
Marie: (…).  
Georg, nu met enige stemverheffing: “Marieke! Nu! De Telefoon Uit!”
Marie doet alsof ze uit een diepe trance ontwaakt: “Hmm?”
Georg: “Doe je telefoon uit. Je weet wat we hebben afgesproken!”
Marie: “Even nog, ik ben bijna klaar.”
Georg: “Nee, Marie! Nu de telefoon uit!”
Marie: (…).
Georg: “GEEF HIER DIE TELEFOON.”
Marie: “Eén minuutje! Ik ben zo klaar!”
Tijmen: “Pap, mag ik naar de kamer? Ik heb niet zo’n honger.”
Georg: “GEEEFHIERDIETELEFOOOOONS!!!”

iPhones aan gruzelementen

En nét als je denkt dat Georg de iPhones met zijn snowboots aan gruzelementen zal trappen, overhandigen beide kinderen met een gekwetste blik hun telefoons aan vader, die door dit warme gebaar binnen vijf seconden van bijna-tia-patiënt afkoelt naar gezellige disgenoot. Wij hebben er bijzonder van genoten.

Strenge tiran? Jammer dan

Toch, ik vraag me in situaties als deze af: zijn Marie en Tijmen onhandelbare monsters of doen ze wat ieder kind zou doen, profiteren van de speelruimte die hun lieve, geduldige vader hen geeft? Ik neig naar het tweede. Ik heb het gevoel dat Georg denkt dat met kinderen afspraken zijn te maken omdat ze respect hebben voor hun ouders. Dat is te prijzen, maar getuigt van hopeloos gebrek aan inzicht in de kinderlijke geest. Kinderen doen wat ze het liefst willen, tenzij je ze dwingt iets anders te doen. Met andere woorden: kinderen spelen met hun iPad aan tafel tot ze weten dat het slecht met ze zal aflopen als ze niet gehoorzamen en doen wat je zegt. En dat ze je dan een strenge tiran vinden, is jammer. Later zullen ze snappen dat je gelijk had. Maar ik vind Georg wel heel lief. 

Jan Heemskerk (54) is radiopresentator en tvmaker, theaterkneus en boekenschrijver maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl.