Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (10) en Róman (8). Op Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
“Mam, wanneer schrijf je nou eens een boek voor kinderen?”
Het is een vraag die geregeld terugkomt. Miró en Róman hebben op verschillende boekpresentaties van me gestaan. Altijd van boeken die ik voor volwassenen schreef. Die avonden vonden ze trouwens enorm gezellig. Bij de lancering van mijn eerste roman (over een pedofiel in een Vinexwijk nota bene) pakte Róman zelfs halverwege de avond de microfoon. Hij zat toen in zijn Ciske de Rat-fase, dus niet lang daarna stond de hele uitgeverij inclusief allerlei verantwoorde intellectuele schrijvers keihard “Haaaaad ik maaaaaar iemand om van te houwe!” te blèren.
Maar die boeken, daar hadden ze niets aan. Dus rijst steeds de vraag wanneer ik iets voor de jongens schrijf. Ik zou dat dolgraag willen en heb ook best een hoop leuke ideeën, maar stom genoeg komt het er steeds niet van.
Wat niet helpt is dat Miró en Róman geen lezers zijn. Tot mijn grote verdriet moet ik zeggen. Want man, wat geniet ik al mijn hele leven van boeken. Ik herinner me hoe ik stiekem, want ver na bedtijd, met een zaklampje onder mijn dekbed Kruistocht in spijkerbroek las. Een boek dat ik, fangirl van het eerste uur, tijdens een boekenmarkt door schrijfster Thea Beckman had laten signeren. “Voor Roos, een meisje met een mooie naam”. Ik heb het boek nog altijd in de kast staan.
Miró en Róman kijken me vriendelijk aan als ik ze vertel hoe heerlijk het is te verdwijnen in een boek. En ze vinden het heel fijn als ik voorlees. Maar zelf in de letteren duiken? Neuh.
Lees ook
De leukste kinderboeken op een rij >
Hoewel… Gisterenavond wilde ik nog even werken toen ik zag dat mijn laptop openstond. Er was een nieuw bestandje aangemaakt met het begin van een kinderboek:
SUPERBOEVENJAGERS
Door Róman Perrier.
Hai ik ben roman hard ik ben een superheld cool he ik ben de zoon van henri hard. Hij is al dood en nu heb ik zijn superhelden pak aan dus heet ik kid danger super cool allemaal maar ja
Hoofstuk 1. En nu is hoofstuk 2.
Róman blijkt zelf de voorzet te hebben gegeven van het kinderboek dat hij wil lezen. Misschien moet ik het maar eens voor hem afmaken.
Deze column staat in Kek Mama 13-2019.
Meer Kek Mama? Schrijf je in voor de nieuwsbrief en krijg elke week de beste artikelen in je mailbox >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
