‘Ik stond een week na de bevalling alweer te werken’

De twee moeders en ondernemers in gesprek;

Josje: “Het valt me op dat veel mensen zich bij een tweede kind voornemen wat minder streng te zijn. Maar ik heb juist het plan om duidelijker en strakker te worden. Vaak denk ik: Jos, wat wil je nou eigenlijk? Dan ben ik totaal niet stellig. Voor een kind is dat natuurlijk superverwarrend, dus dit wordt mijn persoonlijke uitdaging!”
Danie: “Kinderen zijn heel flexibel: als je zelf makkelijk bent, worden zij ook makkelijk. Elke ouder wil het zo goed mogelijk doen, maar het enige wat telt is dat je je kind liefde geeft, eten, drinken, warmte. Hoe groot het huis is of hoeveel cadeaus er zijn: het doet er niet toe. Ik geloof in rust, rein en regelmaat, maar er bestaat geen gebruiksaanwijzing, dat moet iedereen voor zich uitvogelen. En af en toe delegeren.”
J: “Dat vond ik bij Kamari heel moeilijk. Ik deed alles zelf, en wilde dat ook. Ik gaf lang borstvoeding en bracht Kamari niet naar de kinderopvang – dat ben ik nu trouwens ook niet van plan. Het feit dat Kamari’s vader en ik uit elkaar gingen zorgde er later misschien ook voor dat ik de touwtjes stevig in handen hield, ineens hadden we te maken met een nieuwe gezinssituatie: ik wilde iedereen daar zo goed mogelijk doorheen loodsen. Ik hoop wel dat ik het nu iets meer kan loslaten en iets flexibeler word.”
D: “Waar ik enorm aan moest wennen toen ik kinderen kreeg is dat ik steeds ergens ‘moest zijn’. Normaal ging ik werken, een hapje eten en dan zag ik wel hoe de avond liep, niemand die op me wachtte of afhankelijk van me was. Dat verandert radicaal zodra je een kind krijgt: je moet altijd op tijd naar huis en constant nadenken – over het eten, over schema’s.”
J: “Dat komt ook omdat jij, en ik ook, best al veel hebben gedaan qua carrière, een leven vormgeven. Wat dat betreft is de komst van een kind een grote aanpassing. In mijn geval was ik er wel ontzettend aan toe: ik had heel veel zin om thuis te keutelen, het kwam goed uit.”
D: “Bij de eerste stond ik juist na een week alweer te werken. Maar: bij de tweede ‘pas’ na drie weken, haha.”
J: “Oh my goodness, zo snel al?”
D: “Het kon in mijn ogen gewoon niet anders op dat moment. Dat krijg je met ondernemers. En misschien is het ook wel de aard van beestje. Iedereen doet het op haar eigen manier, dit werkte goed voor mij.”
J: “Ik heb inderdaad juist veel tijd voor mezelf en mijn gezin genomen, het voelde als een enorme pauze. Misschien dat ik daarom op dit moment bulk van de creativiteit. Ik ben niet zo druk als jij, maar hou wel van aanpakken. En ik ben van nature geen stilzitter, misschien komen dit keer de muren wel op me af na twee weken en zeg ik: toedeledokie, ik ga weer aan de slag! Het hangt er ook maar van af hoe ik uit de bevalling kom.”
D: “Jij bent ook een ondernemer, dat maakt je per definitie een flexibel mens. Ik durf te stellen dat mensen die niet werken minder efficiënt zijn. Als werkende moeder sta je soms om 08.00 uur in de supermarkt, brood smeren, kinderen naar school, racen naar kantoor, werken-werken-werken, ondertussen nog even zeshonderd klassenapps beantwoorden, hup koken, weer werken. Het is efficiency ten top. Ik zou niet weten hoe het anders moet: ik sta altijd aan. Constant knallen is mijn tweede natuur.”

Danie: “Ik durf te stellen dat mensen die niet werken minder efficiënt zijn”

Eigen tijd opeisen

D: “Ik denk dat ik nog steeds dezelfde Danie ben als vóór het moederschap, maar dan verantwoordelijker: vroeger reed ik makkelijk 180 over de snelweg met drie blikken Red Bull achter m’n kiezen, maar zodra je moeder wordt, doe je dat niet meer. Verder is het cruciaal hoe je je leven inricht, denk ik. Ik werk dagelijks met een team van twintigers, dertigers, veertigers. Volgende week zit ik in Parijs voor een fashionshow, vanavond heb ik een gala, zaterdagochtend sta ik langs de lijn bij hockey, die middag heb ik een heerlijke massage geboekt. De afwisseling die mijn werk en mijn privéleven me geeft zorgt ervoor dat ik mezelf blijf.”
J: “Die ‘eigen’ tijd moet je wel echt opeisen, merk ik. Juist ook als je dénkt dat je het niet nodig hebt. Na de geboorte van Kamari had ik dus heel sterk het gevoel dat ik alleen maar wilde zorgen, dat was genoeg voor me. Het was prima zo. Totdat ik eens iets voor mezelf deed en weer eens met vriendinnen afsprak;
op dat moment merkte ik hoeveel energie ik daar uithaal, hoe belangrijk het is om je creativiteit te laten stromen en jezelf tijd te geven.”

Josje: “Die eigen tijd moet je echt opeisen, merk ik”

D: “Dat is wel een valkuil van het moederschap: ik zet mezelf standaard op de laatste plaats. Terwijl, naast moeder ben ik ook nog vrouw! Mijn vent trok vorige week aan de bel: laten we samen wat doen, we zijn
al maanden niet uit eten geweest. Ik ben blij dat hij hier scherp op is, want het klopt: uiteindelijk heb je je kinderen te leen. Zij gaan weer weg, en dan moet je het ineens met z’n tweeën doen.”
J: “Ik kan me dat nog moeilijk voorstellen, omdat Kamari nog zo klein is en de ander nog geboren moet worden (inmiddels is Josje bevallen, red). Maar het is helemaal waar wat jij – en je man – zegt. Uiteindelijk vliegen je kinderen uit, en dan moet je wel wat overhouden. Veel moeders zetten hun kind op de eerste plek, en dat voelt ook logisch, maar het is minstens zo belangrijk om je partner, jezelf of ‘je leven’ op één te zetten.”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.