‘Ik laat mijn zoon gewoon voetballen in huis’

‘We wonen in een huis, niet in een museum', schrijft ze op haar blog.

Onhandigheid

‘Ik vind het geen probleem als mijn zoon met een zachte bal in huis speelt’, vertelt Sa’iyda. ‘Maar hij voetbalt ook wel eens met een wat hardere bal. De meeste ouders zullen dat niet toestaan. Toen ik zelf jong was, mocht het ook niet van m’n ouders. Ze waren als de dood dat er iets kapot ging.’ Zelf voelt Sa’iyda die angst niet. ‘Natuurlijk kan er iets breken in huis. Als je kinderen hebt, gaan er dingen kapot – simpel. Maar ik denk dat de kans groter is dat er iets stuk gaat door mijn onhandigheid, dan door de bal van m’n zoon.’

Lees ook:
‘Kinderen moeten meer risicovol buitenspelen’ >

‘Hij moet zich op zijn gemak voelen'

Sa’iyda woont in de stad en heeft geen tuin. Ze vindt het belangrijk dat haar zoon plezier heeft in huis. ‘Ja, hij moet goed opletten. En hij weet dat hij alleen thuis met een bal mag spelen – bij opa en oma of bij vriendjes gelden andere regels. Maar als hij plezier heeft door thuis te voetballen, wie ben ik dan om dat te verbieden? En gaat er iets kapot, dan repareer ik het. Gooit hij een drinkbeker om, dan pak ik een dweil. Dingen breken of dingen morsen zijn niet het einde van de wereld. Ik wil niet dat mijn zoon zo bang is om dingen te verprutsen in huis, dat hij zich niet meer op zijn gemak voelt. We leven in een huis, niet in een museum.’