‘Ik laat me commanderen door mijn peuter’
Beeld: Unsplash
Stephanie Sobotka laat zich commanderen door haar peuter, en daar heeft ze drie heel goede redenen voor.
De peuter van Stephanie heeft nogal een bazige fase. “Jij moet daar zitten, mama”, beval hij haar onlangs, voordat ze aan tafel gingen. Stephanie glimlachte en deed braaf wat haar gevraagd werd. Niks mis met zijn gedrag, toch? Tot ze het voorval aan een medemoeder vertelde, die stukken minder begripvol was, schrijft ze op ScaryMommy. “Wat?”, reageerde de moeder, “laat jij je commanderen door je péuter?”
‘Ja, inderdaad’, aldus Stephanie. En wel hierom:
- Het geeft hem zelfvertrouwen. Want dat hij orders uitdeelt, betekent niet dat hij dat al heeft, denkt Stephanie. ‘Hij benoemt gewoon wat hij wil en ziet, en laat zich nog niet belemmeren door eventuele reacties als “nee” en “zo werkt het niet”. Ik wil hem nog niet confronteren met de realiteit. Dat mensen niet altijd luisteren. Elke keer dat ik dat zijn orders volg, zie ik zijn zelfvertrouwen groeien. Pick your battles. Wil hij me op een bepaalde plek aan tafel hebben, op zijn regenlaarzen naar de crèche en met het kinderboodschappenwagentje door de supermarkt, terwijl ik eigenlijk alleen maar postzegels nodig heb? Prima. Zo lang hij maar niet met een schaar wil rennen.’
- Zo leert hij manieren. (En een hoop andere dingen.) ‘Want als een order een keer niet het door hem gewenste effect heeft, leert hij hoe je netjes nee kunt zeggen. En door zijn bevelen op te volgen, ziet hij ook hoe je in sommige situaties kunt gehoorzamen. Wanneer hij zich onbeschoft gedraagt, of op een andere manier ongepast, vertel ik hem dat óók. En: hij leert in elk geval alvast “alsjeblieft” en “dankjewel” te zeggen, wanneer hij iets vraagt.’
- Het hoort bij zijn leeftijd. Peuters zijn zich nu eenmaal nog niet bewust van sociaal wenselijk gedrag. ‘Ze weten wél wat het betekent als mensen naar je luisteren. Hoe ze om iets kunnen vragen, ook al weten ze nog lang niet altijd wat daarvoor de juiste de toon is. Door zelf het juiste gedrag te tonen en te spiegelen, leer ik hem wat gewenst gedrag is.’ Zelfs al wordt Stephanie er ondertussen soms krankjorem van en zou ze weleens veel primitiever willen reageren op zijn peuterbuien.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
