Een nieuw schooljaar betekent (meestal) een nieuwe juf of meester. Om het de leerkrachten én haar kinderen zo makkelijk mogelijk te maken, schrijft Rachel Garlinghouse elk jaar een introductiebrief.
Kennis is macht, vindt Rachel. Daarom stuurt ze de nieuwe leerkrachten van haar kroost elk schooljaar een brief, waarin ze haar kinderen uitgebreid introduceert. ‘Hoe meer leerkrachten weten, hoe beter ze kinderen kunnen begeleiden. De voornaamste reden van de brief is om te vertellen dat mijn kinderen geadopteerd zijn. Het is voor ons belangrijk dat schoolprojecten inclusief zijn.’
Rachel begint de brief met een opsomming van positieve eigenschappen. Daarna noemt ze een paar dingen waar haar kind mee worstelde, maar wat nu een stuk beter gaat. ‘Het beheersen van woede, bijvoorbeeld. Ik leg ook uit waar mijn kind nu tegenaan loopt, zoals het maken van nieuwe vrienden of lezen.’ Een paar andere dingen die je volgens Rachel kunt benoemen, zijn: vakken waarin je kind uitblinkt, diagnoses of bijzondere behoeften en welke aanpak van leraren wel of juist niet werkt.
Lees ook
‘Moet ik van school eisen dat ze inclusiever lesgeven?’ >
Belangrijk om te onthouden: de brief is een samenvatting, geen uitgebreide omschrijving van je kind. Het is ook niet de bedoeling dat je onrealistische verzoeken doet. ‘Leraren zijn geen babysitters. Dat je deze informatie deelt, betekent dus niet dat een leerkracht het onderwijs helemaal op jouw kind afstemt. Maar het is een fijne start voor je kind én het geeft leerkrachten de kans om je kind beter te begrijpen.’
Bron: Scary Mommy
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
