Waar Malu’s zoon een paar weken geleden koud z’n eerste stapjes zette, loopt hij tegenwoordig roekeloos alle kanten op. En dan weet je: nu is het opvoeden echt begonnen.
De tranen van blijdschap schoten me in de ogen toen Mack na 22 maanden plotseling doorkreeg hoe hij moest lopen – door zijn hypermobiliteit kostte het hem net wat meer moeite en dat maakte me extra trots.
Ineens belandden we in een nieuw ouderschapshoofdstuk waar ik al maandenlang naar uitkeek. We konden wandelingen gaan maken op het strand. Naar het speelparadijs zonder ‘m met elk stapje te moeten begeleiden en de hond uitlaten terwijl hij trots alle voorbijgangers groet. Samen de miniboodschappenkar duwen, schattige schoenen passen en ontspannen de eendjes voeren.
Dat mijn peuter het liefst zo ver mogelijk van me vandaan rent als hij ook maar even de kans krijgt (en hysterisch van zich afslaat zodra ik hem optil) had ik, hoe naïef, niet ingecalculeerd…
Lees ook
‘Ineens was ik mijn peuterzoon kwijt op een drukke Franse markt’ >
Natuurlijk wil ik Mack de ruimte geven om te ontdekken, maar met een woning met aan de ene kant water en aan de andere kant een drukke weg, is dat zo makkelijk nog niet: de momenten dat de buren mij met een gillende peuter in mijn armen voorbij zagen vliegen, zijn al niet meer op één hand te tellen.
Om ons avontuurlijke kind toch aan z’n trekken te laten komen, rijden we een paar keer in de week naar een fijn park. Zonder water en zonder auto’s, zodat hij in alle rust achter musjes aan kan rennen of – zijn nieuwe hobby – mieren kan zoeken.
En wij? Wij installeren ons op de eerste de beste bank, houden de boel vanaf een afstandje in de gaten, kijken elkaar aan en weten: dít is het hoofdstuk waar we zo naar uitkeken.
Neem nu een abonnement op Kek Mama en profiteer van een geweldige aanbieding: 8 nummers én een Studio Noos-tas voor maar € 49,95!
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
