Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Celeste, moeder van Storm (3): ‘Lange tijd hebben mijn man en ik het makkelijk gehad met onze zoon. Hij was extreem voorzichtig dus we hoefden hem nooit van een kast, kruk of hoge glijbaan te plukken. Hij was vrijwel nooit stout, altijd lief voor anderen en luisterde goed als wij hem (en dat kwam niet vaak voor) terecht moesten wijzen.
Lollig spelletje
Tot een paar weken geleden. Toen kwam Storm er ineens achter hoe leuk het is om op de bank te springen, met spullen de gooien en net even over de grens te gaan. Natuurlijk hoort dit bij het peuter-zijn en stiekem moeten we hier ook wel om lachen, maar wat we wel erg vinden, is dat hij ons sinds kort ook bijt. Niet omdat hij gefrustreerd is of z’n zin niet krijgt, maar gewoon, omdat-ie het leuk vindt…
Het lijkt wel alsof Storm het ziet als een lollig spelletje, want zodra we zeggen dat het niet mag, begint hij keihard te lachen. En of we ‘m nu in de hoek zetten, zijn gedrag negeren, hem op een zachte of juist strenge manier aanspreken: hij blijft doorgaan.
Lees ook
'Waarom ik niet boos word als een ander kind mijn dochter bijt' >
Crèche
We hebben aan de crècheleidster gevraagd of hij het in de klas ook weleens doet, en dat is godzijdank niet zo. Maar we zijn als de dood dat we op een dag een telefoontje krijgen omdat-ie een van de juffen, of erger nog, een kind gebeten heeft.
Wie weet is het een fase, maar mijn man en ik willen er ook niet te luchtig over doen. Dus hoe zorgen we ervoor dat hij wél begrijpt dat dit gedrag echt niet getolereerd wordt?
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
