Beeld: Canva
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Gwen, getrouwd en moeder van twee kinderen: “Er zijn niet veel dingen waar ik spijt van heb in het leven, maar dit is er een. Achteraf zou ik dit echt heel anders aangepakt hebben, maar op het moment zelf kon ik niet helder genoeg nadenken en kwam ik niet snel genoeg tot deze conclusie. Helaas.
Voor mijn zoon van tien kreeg ik de oproep voor de HPV vaccinatie. De laatste keer dat we voor een vaccinatie waren gegaan, was jaren geleden, maar had hij als heel naar ervaren. Hij was niet jong genoeg meer om het snel te vergeten, hij wist jaren later nog heel goed dat het pijn had gedaan en dat hij bloed had na het prikken.
Nou goed, hij had er geen duidelijk goede herinneringen aan overgehouden. Dat kan, soms moeten dingen nu eenmaal wel gebeuren, ook al is het niet leuk. Alleen ik had nooit kunnen voorzien wat er zou gebeuren toen hij weer in die stoel werd gezet om de vaccinatie te zetten.
Hij raakte volledig in paniek en begon om zich heen te slaan. Hij huilde en schreeuwde, ik heb hem nog nooit zo gezien. Ik wist niet wat me overkwam, daarom kon ik ook niet adequaat reageren. De betreffende jeugdarts was niet bepaald een vriendelijke man en hij had duidelijk totaal geen zin in dit gedoe.
‘Houd hem stil!’ blafte hij mij toe. Ik probeerde mijn zoon uit alle macht stil te houden, maar hij was te sterk. Toen haalde de jeugdarts er versterking bij, twee andere verpleegkundigen drukten zonder pardon mijn kind tegen de grond en hielden hem zo stil mogelijk, terwijl hij moord en brand schreeuwde. Het klonk alsof er iemand vermoord werd.
De vaccinatie werd gezet en we mochten weer gaan. Mijn zoon nog steeds huilend, en eenmaal thuis moest ik er zelf ook van huilen. Van schrik en van schaamte dat ik het niet had opgenomen voor mijn kind. Dat ik dit zomaar had laten gebeuren. Ik heb er spijt van dat ik niet heb ingegrepen. Ik had ze tegen moeten houden en moeten zeggen dat we een andere keer wel terug zouden komen.
Ik hou nu al mijn hart vast voor de tweede HPV vaccinatie, over een half jaar. Dat gaat natuurlijk nooit goed na dit fiasco. Arme jongen.”
Tara had een soortgelijke ervaring bij de tandarts, die haar adviseerde haar dochter van bijna twee in de houdgreep te nemen. Je leest het hier.
* In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
