Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Lees verder onder de advertentie
Gwen, getrouwd en moeder van twee kinderen: “Er zijn niet veel dingen waar ik spijt van heb in het leven, maar dit is er een. Achteraf zou ik dit echt heel anders aangepakt hebben, maar op het moment zelf kon ik niet helder genoeg nadenken en kwam ik niet snel genoeg tot deze conclusie. Helaas.
Lees verder onder de advertentie
Slechte herinneringen
Voor mijn zoon van tien kreeg ik de oproep voor de HPV vaccinatie. De laatste keer dat we voor een vaccinatie waren gegaan, was jaren geleden, maar had hij als heel naar ervaren. Hij was niet jong genoeg meer om het snel te vergeten, hij wist jaren later nog heel goed dat het pijn had gedaan en dat hij bloed had na het prikken.
Nou goed, hij had er geen duidelijk goede herinneringen aan overgehouden. Dat kan, soms moeten dingen nu eenmaal wel gebeuren, ook al is het niet leuk. Alleen ik had nooit kunnen voorzien wat er zou gebeuren toen hij weer in die stoel werd gezet om de vaccinatie te zetten.
Hij raakte volledig in paniek en begon om zich heen te slaan. Hij huilde en schreeuwde, ik heb hem nog nooit zo gezien. Ik wist niet wat me overkwam, daarom kon ik ook niet adequaat reageren. De betreffende jeugdarts was niet bepaald een vriendelijke man en hij had duidelijk totaal geen zin in dit gedoe.
Lees verder onder de advertentie
Versterking
‘Houd hem stil!’ blafte hij mij toe. Ik probeerde mijn zoon uit alle macht stil te houden, maar hij was te sterk. Toen haalde de jeugdarts er versterking bij, twee andere verpleegkundigen drukten zonder pardon mijn kind tegen de grond en hielden hem zo stil mogelijk, terwijl hij moord en brand schreeuwde. Het klonk alsof er iemand vermoord werd.
Lees verder onder de advertentie
Mis niks van Kek
Volg ons kanaal en lees als eerste nieuwe verhalen en columns
Spijt
De vaccinatie werd gezet en we mochten weer gaan. Mijn zoon nog steeds huilend, en eenmaal thuis moest ik er zelf ook van huilen. Van schrik en van schaamte dat ik het niet had opgenomen voor mijn kind. Dat ik dit zomaar had laten gebeuren. Ik heb er spijt van dat ik niet heb ingegrepen. Ik had ze tegen moeten houden en moeten zeggen dat we een andere keer wel terug zouden komen.
Lees verder onder de advertentie
Ik hou nu al mijn hart vast voor de tweede HPV vaccinatie, over een half jaar. Dat gaat natuurlijk nooit goed na dit fiasco. Arme jongen.”
Tara had een soortgelijke ervaring bij de tandarts, die haar adviseerde haar dochter van bijna twee in de houdgreep te nemen. Je leest het hier.
* In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.