Beeld: Canva
Groep 8 kamp: het is de laatste keer met z’n allen weg voordat de grote sprong naar de middelbare school wordt gemaakt. Wat Keesje alleen niet had verwacht, was dat ze halverwege dat kamp in de auto zou stappen om haar zoon op te halen.
Keesje, moeder van Sam (13) en Iris (9): “Ik weet nog precies waar ik was toen mijn telefoon ging. Het was dag drie van het groep 8-kamp op Terschelling. Ik zat nét aan mijn eerste kop koffie zonder kinderen. Een zeldzaam moment van rust. Sam, mijn oudste, zat ondertussen in een tent op een Waddeneiland zijn volwassenwording te vieren met drie nachten kamperen en nul toezicht na tienen. Of nou ja, dat was het idee.
De naam van de meester verscheen op mijn scherm en mijn moederhart schoot gelijk in de hoogste versnelling. Want als een docent op kamp belt, is dat zelden om te zeggen dat je kind een lintje verdient. ‘Goedemorgen’, zei hij met dat typisch bezorgde-schoolmeestertoontje, ‘ik ben bang dat we je moeten vragen Sam op te halen.’ Ook een paar van zijn maatjes moesten opgehaald worden.
De meester somde de problemen netjes op: opstandig gedrag in de avonduren, meer snoep meegesmokkeld dan toegestaan en vooral: ‘s nachts keten in de tent met zijn vrienden. En o ja, bij het binnenvallen van de tent – een soort nachtelijke razzia, stel ik me zo voor – lagen er ook nog eens meiden in de slaapzakken van de jongens. Volgens de meester waren daar ‘héle andere dingen gebeurd dan gezellig kletsen’. ‘Héle. Andere. Dingen.’ benadrukte hij. Ik kon hem bijna horen fronsen.
Maar toen ik vroeg wat dan precies en hoe hij dat wist, kwam er ineens veel geaarzel. ‘Tsja, dat weten we natuurlijk niet helemaal zeker, maar…’
Kijk, ik ken mijn zoon. En ik weet dat iedere moeder dat zegt, maar écht: Sam is goed bevriend met die meiden. Ze zitten in dezelfde vriendengroep, ze hangen in onze tuin, ze drinken liters limonade aan mijn keukentafel en ik ken hun moeders goed. Die kinderen zijn met elkaar opgegroeid. Als er al iets gebeurde, dan was het waarschijnlijk een ruzie over wie het laatste spekkie kreeg.
En ja, ik geloof hem. Hij vertelde me later dat ze gewoon aan het lachen waren” ‘We lagen gewoon te chillen mam. Het was koud, dus we lagen met z’n allen onder wat slaapzakken. Niet eens in dezelfde.’
Ik heb hem zonder mokken opgehaald. Hij stond daar met zijn rugzak te wachten, een beetje sip maar vooral opgelucht dat hij daar weg kon. Op de terugweg zijn we gestopt bij de McDonald’s. Dubbele cheeseburger, grote friet en een McFlurry. We hebben gelachen en ik heb geluisterd naar zijn verhalen.”
Ook Mikki had een interessant schoolkamp: ‘De hulpouders lagen tijdens het schoolreisje halfnaakt verstopt in het bos.’ Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Groep 8 kamp: het is de laatste keer met z’n allen weg voordat de grote sprong naar de middelbare school wordt gemaakt. Wat Keesje alleen niet had verwacht, was dat ze halverwege dat kamp in de auto zou stappen om haar zoon op te halen.Keesje, moeder van Sam (13) en Iris (9): “Ik weet nog […]
Op vakantie ga je voor je rust, voor zon, zee, strand, quality time met je gezin. Niet om ineens 2000 kilometer van huis naast een oude bekende te zitten. Zeker niet een oude bekende in de vorm van een ex.
Sommige kinderen weten al op hun derde exact wat ze willen, hoe ze het willen, en vooral: hoe jij het moet doen. Het zijn geboren leiders. Of ze zijn gewoon bazig.
Mascha (46) is moeder van een zoon (19) die al bijna een jaar geen contact meer met haar wil. Ze heeft er veel verdriet van, maar wil haar zoon ook de ruimte geven om dingen te verwerken.
Leuk, zo’n schoolreisje met een groep kinderen met hoge verwachtingen en hulpouders die blijkbaar nóg hogere verwachtingen hadden van hun tijd samen.
We leven in een tijd waarin ouderschap onder een vergrootglas ligt. Wat we onze kinderen te eten geven? Daar heeft iedereen wel een mening over. Vooral als het om ‘ultra-bewerkt eten’ gaat. Zo ook diëtist Kelsey.
