Beeld: Getty Iamges
Zodra je als moeder denkt dat je alles onder controle hebt, gaat het mis. Het overkwam ook de 32-jarige Fien. Ze maakte een gigantische smakkerd met de fiets, haar peuter én haar baby. Maar dat was volgens haar nog niet eens het ergste, want wat er daarna gebeurde zorgde voor nóg meer frustratie.
Fien: “Het leek zo’n goed plan: even snel naar de supermarkt. Op de fiets. Met twee kinderen. Baby voorop, peuter achterop en gaan met die banaan. Easy peasy. Ik bedoel, hoe moeilijk kan het zijn om met twee kinderen op pad te gaan. Nou, afgelopen week vond ik het écht de hel.
Samen met mijn twee koters had ik dus net boodschappen gedaan. Dat was al een hele uitdaging op zich. Maar goed, het was gelukt én we zaten – met boodschappen en al – weer met z’n drieën op de fiets richting huis. Mijn peuter kletste vrolijk over zijn speelgoeddinosaurussen, terwijl mijn dreumes van 15 maanden met zijn speentje speelde en tevreden voor zich uit staarde. Het zonnetje scheen zelfs een beetje. Alles leek vlot te verlopen. Tot die bocht.
Ik voelde het gebeuren. De fiets begon te wiebelen, mijn stuur sloeg om en voordat ik het doorhad vielen we met z’n allen in het struikgewas. Mijn peuter gilde van schrik en mijn baby keek me met grote ogen aan. En ik? Ik lag half in de struiken met één voet vast tussen de spaken. Ondertussen rolden de zojuist ingepakte boodschappen over het fietspad.
Snel checkte ik mijn twee kids die er – goddank – goed vanaf kwamen. Maar hoe kwam ik zonder kleerscheuren weer overeind? Ik voelde me zó ellendig. Had iemand het toevallig zien gebeuren? Zou iemand te hulp schieten? Maar nee hoor. De appende man die voorbijliep was veel te druk bezig met zijn telefoon. Twee tieners fietsten lachend voorbij en een vrouw met een hond keek alleen even op om te zien of ik geen obstakel was voor haar viervoeter.
Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken. Niet eens van de fysieke pijn, maar gewoon van eenzaamheid, wanhoop, frustratie en ongeloof. Daar lag ik dan: een worstelende moeder met twee jonge kinderen in de struiken en overal boodschappen, terwijl voorbijgangers scrollend hun gangetje gingen.
Fiets overeind gehesen, peuter uit de struiken getrokken, baby weer rechtgezet in zijn stoeltje en de overgebleven boodschappen die nog heel waren ingepakt. “Kom jongens, we fietsen verder”, zei ik glimlachend, als een boer met kiespijn. Eenmaal thuis zette ik de fiets resoluut in de schuur alsof ik ‘m nooit meer wilde zien. Uiteindelijk bleek de peuter het wel een hilarisch verhaal te vinden en vertelde het lachend aan mijn man. Heel grappig vond ik het niet. Misschien later. Maar nu? Ik bestel m’n boodschappen wel.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een babyshower: je regelt het met alle liefde voor de zwangere, zo ook Nancy voor haar schoonzusje. Je stuurt de uitnodigingen, je verzint de spelletjes, je verzamelt alle babyfoto’s van de genodigden… En je bedenkt natuurlijk het gezamenlijke cadeau.
Een zekerheid met tieners is toch wel dat ze niet meer weglopen, zoals peuters en kleuters daar nog weleens een handje van kunnen hebben. Tenminste, dat dacht Jolijn. Tot haar oudste dochter Fem ineens spoorloos verdween op een cruisechip.
Een babyshower: je hangt ballonnen op, koopt een cadeau waarvan je hoopt dat het in de smaak valt en lacht net iets te hard om spelletjes met wc-rollen. Wat je niet verwacht, is dat één babyshower-cadeau de hele sfeer in één klap kan verpesten.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms zit je met een dilemma waar je zelf niet uit komt. Wat doe je dan? Je roept hulp in van andere moeders. Al is het gewoon om even flink te klagen. Wie weet, komt er daadwerkelijk nog nuttig advies uit voort. Deze week: Noortje.
