Beeld: Canva
Mandy (34) is moeder van twee zoontjes, Finn (5) en Tobi (3). Samen met haar man voelde ze zich helemaal compleet als gezin. Tot haar beste vriendin haar iets vertelde waardoor Mandy alles toch opnieuw begon te overwegen.
Mandy: “Twee prachtige zoontjes: Finn en Tobi. Gezond, vrolijk, lief — alles wat ik me ooit had kunnen wensen. Na de geboorte van Tobi voelde ik het heel sterk: ons gezin was compleet. Mijn man en ik waren in balans, ons huis was gevuld met kinderlachjes en speelgoedtreintjes. De babytijd? Die was intens, mooi en heftig tegelijk, maar ik was er ook klaar mee. Dacht ik.
Een paar maanden later kreeg mijn beste vriendin Eveline haar tweede zoontje. Net als ik was ze moeder van twee jongens en net als ik zei ze vaak: ‘Twee is goed, twee is genoeg.’ We lachten samen om de chaos van jongens in huis: modderige schoenen, kapotte broekspijpen, en eindeloze energie.
Maar toen gebeurde het onverwachte. Eveline vertelde dat ze opnieuw zwanger was. Deze keer van een meisje. Ik gunde haar het geluk van harte, natuurlijk. Toch merkte ik iets geks bij mezelf. Opeens kwam de gedachte in mijn hoofd: wil ik ook nog een derde? Ik schoof het snel weg. Dat is gewoon een bevlieging, dacht ik. Dat gaat wel over. Maar ik voelde meteen ook diep van binnen: ik ben er ook nog niet klaar mee.
Toen Eveline haar dochtertje in haar armen hield en ik haar voor het eerst zag, voelde ik een brok in mijn keel. Dat kleine meisje met haar donkere haartjes, piepkleine vingertjes en rozige wangetjes riep iets in mij wakker waarvan ik dacht dat het niet meer bestond.
Ik begon mezelf vragen te stellen die ik nooit meer had verwacht. Was ik echt klaar? Of had ik mezelf dat wijsgemaakt, omdat ik Eveline zo gelukkig zag met haar dochter? Was er misschien nog ruimte in mijn hart, in ons leven, voor nóg een kindje? Niet omdat ik per se een meisje wilde — nee, het ging om dat oergevoel: er was nóg liefde om te geven.
Mijn man merkte het ook. We praatten lange avonden over hoe het zou zijn, over de dromen die we ooit hadden gehad, en over de toekomst die misschien nog niet helemaal geschreven was. Nu, anderhalf jaar later, kijk ik naar ons derde kindje — een jongetje — en weet ik: sommige dingen kies je niet met je hoofd, maar met je hart. En soms moet je durven luisteren naar wat daar, diep vanbinnen klopt.”
Dat een derde niet altijd uitpakt zoals je hoopt, blijkt uit het verhaal van Sarah. Ze biecht op: waren we maar nooit voor een derde gegaan. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
