Bron: Canva
Het zoontje van Mandy, Thijs, is vijf jaar oud en is een energiebommetje. Mandy zelf geniet daarvan met volle teugen, maar haar vriendin is minder enthousiast en vindt Mandy’s kind te druk.
“Ik geef direct toe, mijn kind is soms druk. Thijs kan een wandelende tornado zijn. Niet eentje die dingen sloopt (meestal), maar wel een die non-stop praat, springt en altijd in de hoogste versnelling staat. Ik vind het heerlijk, maar mijn vriendin Karin… niet zo. En dat is nu een probleem.
Laatst stuurde Karin me een bericht: ‘Zullen we binnenkort weer eens wat afspreken? Maar misschien zonder de kids erbij?’ Prima, dacht ik, een avondje zonder onderbroken gesprekken klinkt als een droom. Maar toen ik een week later voorstelde om met de kinderen een keer naar de speeltuin te gaan, kreeg ik een ongemakkelijk antwoord terug: ‘Ik merk dat Thijs best druk is en dat is voor ons een beetje veel.’
Ik staarde naar mijn scherm. Wat bedoelde ze hier nou precies mee? En ik voelde een mix van woede, verdriet en onzekerheid.
Natuurlijk weet ik dat Thijs geen stilzitter is. Hij leeft op vol volume, heeft eindeloos veel vragen en zijn enthousiasme is grenzeloos. Maar dat is toch niet iets slechts? Hij is niet gemeen, hij is gewoon… levendig.
Toch begon ik te twijfelen. Moet ik hem vaker tot rust manen? Hem leren dat hij niet overal als een wervelwind doorheen kan denderen? Maar dan denk ik aan de keren dat hij iemand aan het lachen maakte met zijn gekke dansjes, of hoe hij vol enthousiasme een verhaal vertelt en iedereen meesleept in zijn wereld. Moet ik dat temperen voor het comfort van anderen?
Wat me het meest dwarszat, is dat een vriendin – iemand die me al jaren kent – mijn kind als een ‘probleem’ zag. Alsof hij iets is waar je omheen moet plannen. Vriendschap zou toch niet afhankelijk moeten zijn van hoe je kind zich gedraagt?
Ik besloot het met Karin te bespreken. Niet in een boze ‘mijn kind is perfect’-stijl, maar wel open en eerlijk. Haar reactie? Ze vond Thijs lief, maar haar kinderen werden er gestrest van. Het was te veel voor haar. Ze bedoelde het niet gemeen, zei ze.
Ik snap haar punt. Echt. Maar toch voelt het zuur. Voor nu denk ik dat ik even pas op de plaats maak. Want als iemand moeite heeft met een kind dat gewoon zichzelf is, is dat dan wel een vriendschap die ik wil onderhouden?”
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
