Toen Julia vroeger aan Kerst dacht, zag ze perfect gedekte tafels, glanzende kerstballen en een huis vol gezelligheid. Dat was voordat ze moeder werd van twee hoogsensitieve kinderen. Nu associeert ze de feestdagen vooral met diepe ademhalingen, mental breakdowns en… oordoppen.
Julia (37): Ik was altijd de moeder die de feestdagen op rolletjes liet verlopen. Een strak schema waarin we eerst naar opa en oma gaan, daarna naar tante Els voor het diner, en onderweg nog even een pitstop maken voor een kerstwandeling. Wat kan er misgaan? Nou, alles.
Mijn oudste, Liv van 8, krijgt al kortsluiting bij de gedachte aan “gezellig” eten met twaalf man. De drukte, de geuren, de vreemde gezichten – voor haar voelt het als een storm die maar niet gaat liggen. Mijn jongste, Finn van 5, is net zo gevoelig, maar uit dat vooral in complete hysterie als hij te lang moet zitten. En daar zit je dan: met een kind dat wil verdwijnen en een ander dat uit elkaar spat.
Vorig jaar besloot ik dat het écht anders moest. Geen overvolle planning, geen haast van hot naar her. Maar ja, probeer dat maar eens uit te leggen aan familie die nog steeds verwacht dat we op kerstavond, eerste kerstdag én tweede kerstdag aantreden voor brunches, lunches, diners en borrels, inclusief glittertruien en vrolijke gezichten. Ik liet me leiden door de verwachtingen van anderen.
Andere gezinnen konden het toch ook? Waarom wij dan niet? Ik probeerde het. Echt. Maar tegen de tijd dat we bij het dessert waren, zat Liv verstopt op de logeerkamer met haar noise-cancelling koptelefoon op en had Finn zich na een enorme driftbui ingedekt met een barricade van kussens op de bank. Het voelde elk jaar alsof ik had gefaald. ‘Ach joh, dat hoort erbij’, zei mijn moeder, terwijl ze nog een schep aardappels op mijn bord deed. Maar dat hoort er niet bij. Niet voor mijn hoogsensitieve kinderen, tenminste.
Dit jaar heb ik het anders aangepakt. Geen strak schema, geen verplichtingen. We vierden Kerst op onze manier: in joggingbroeken, met pannenkoeken in plaats van kalkoen, en een hoop knutselspullen op tafel. We nodigden alleen familie uit die begrijpt dat een uurtje bezoek voor mijn kinderen meer dan genoeg is. En als iemand vroeg waarom we niet naar het grote familiefeest komen? Dan zei ik gewoon: ‘Omdat dit werkt voor ons.’
En weet je? Het werkte. Voor het eerst in jaren keek ik uit naar de feestdagen. Niet omdat alles perfect moest zijn, maar juist omdat het mag zijn zoals het is. Stil, ontspannen en zonder verwachtingen. Eerder was het voor iedereen een enorme bron van stress, wat al begon vanaf de intocht van Sinterklaas en voortduurde tot na het laatste kerstdiner. Dit jaar niet.
Ik weet nu dat mijn kinderen niet “moeten leren omgaan met drukte”, zoals mensen me vaak goedbedoeld vertellen. Ze hoeven zich niet aan te passen aan kerst; kerst moet zich aanpassen aan hen. En dat is precies wat we dit jaar deden. Geen drama, geen tranen, geen ontploffingen, alleen maar rust. En ja, het was zelfs gezellig. Vind ik het jammer dat we alle diners missen? Zeker. Maar dat komt ooit wel weer. Voor nu is dit voor iedereen de beste oplossing.
Voor iedereen die dit leest en ook worstelt met hoogsensitieve kinderen tijdens de feestdagen: je bent niet alleen. Durf je eigen weg te kiezen. En als dat betekent dat je met pannenkoeken en pyjama’s Kerstmis viert, dan is dat precies goed.”
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
“Je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen we vaak met sarcasme. Maar voor de gezinnen uit de populaire televisieserie Een Huis Vol klopt die uitspraak eigenlijk best aardig. De kinderbijslag die zij jaarlijks op hun rekening bijgeschreven krijgen is niet mis.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Soms heb je van die dagen waarop je van alles tegelijk probeert: werken, huishouden runnen, kinderen vermaken en ergens tussendoor ook nog ademhalen. En precies op zulke dagen lijkt het alsof je peuter een ingebouwd alarm heeft dat afgaat zodra jij even je handen vrij wilt hebben. Dan lonkt een tablet of telefoon wel heel […]
