Beeld: Canva
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
“Mijn vriend Steef en ik werden jong ouders. Zeventien waren we, piepjong en vol goede bedoelingen. We wilden alles goed doen voor onze dochter Loïs en dus kreeg ze al heel jong het lekkerste drinken mee naar bed, voor als ze ’s nachts moest huilen: appelsap. Ja, na het tandenpoetsen. Want ze vond het zo lekker. En als zij blij was, waren wij dat ook. Achteraf zie ik natuurlijk in dat dat heel erg dom was. Maar toen… tja, we dachten er niet bij na. Appelsap is toch fruit? En dus gezond?
Fast forward naar de tandarts, drie jaar later. Loïs was stoer, klom zelf op de stoel en sperde dapper haar mond open. Maar de tandarts keek bezorgd. Té bezorgd. “Er zitten flinke gaatjes in haar kiezen”, zei ze uiteindelijk. En niet eentje, nee, vier.
Ik wist eigenlijk meteen waar het door kwam, alsof het muntje toen pas viel. Niet door slechte genen. Niet door toeval. Maar door dat verdomde appelsap-flesje. Elke avond.
Omdat ze bij jonge kinderen liever niet boren of vullen – begrijpelijk, en ik wilde het zelf ook niet – kreeg Loïs zilveren kronen. “Prinsessenkiesjes”, noemde de tandarts ze. En ze vertelde erbij dat veel meer kinderen dan je denkt ze hebben. Misschien. Maar ik vond het afgrijselijk. Vier glimmende kronen achterin haar kleine mondje.
Witte kronen waren trouwens geen optie, omdat het tijdelijk is en de melktanden er weer uitvallen. En dat snap ik heus. Maar dat maakt het visuele drama er niet minder op. Loïs zelf lijkt het allemaal prima te vinden. Ze wijst trots haar “glittertanden” aan in de spiegel. Geen enkel schaamtegevoel. Gelukkig maar.
Ik zie vooral alleen mijn eigen naïviteit. Mijn eigen stomme fout. Want door mij zit haar mond nu vol zilveren tanden. Elke keer als ze lacht, voel ik een steek van schuld. Want hoe moeilijk is het om te zeggen: ‘Nee, sap is voor overdag. Water in bed.’ Had ik dat maar gedaan. Hadden wé dat maar gedaan.
Ik weet dat het erger had gekund. Het is maar tijdelijk. En ze heeft er geen pijn aan. Maar als ik één ding heb geleerd? Begin vroeg met goede gewoontes. En appelsap? Dat hoort in een beker aan tafel en niet als bedtijd-snack.”
Gezond gebit voor je kindje? Tandartsen onthullen wat ze nooit zouden doen met hun eigen tanden (en jij en de kids dus ook niet). Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
