Katie Cloyd verlangde altijd naar nóg een baby, tot haar derde kind geboren was. ‘Toen wist ik heel zeker: voor ons geen kinderen meer.’
Na haar eerste en tweede baby, waren de gedachten van Katie al meteen bij de volgende. ‘Ik bewaarde al mijn babyspullen in de hoop dat er nog een baby zou komen’, zegt ze. Maar inmiddels is haar jongste bijna een jaar oud en is Katie honderdtachtig graden gedraaid. ‘Na haar geboorte voelde ik heel sterk dat ik klaar ben met baby’s. Mijn gezin is nu compleet.’
Stress
Eén van de redenen noemt Katie de kwetsbaarheid van een pasgeborene. ‘Een kersverse baby is nog zo klein. Elke keer als ik mijn kind in bed legde, voelde ik stress: is hij warm genoeg? Te warm? Ademt hij nog? Die waakzaamheid is enorm vermoeiend.’
Lees ook:
'In zo’n groot gezin maakt één kind extra echt niet uit' >
Haar twee oudsten zijn acht en vier en worden steeds zelfstandiger. ‘Mijn oudste springt uit bed als zijn wekker gaat, poetst z’n tanden en maakt zijn ontbijt. De middelste is nu vier en slaapt inmiddels de hele nacht door. Ook hij kleedt zichzelf aan, veegt z’n eigen billen af en pakt z’n eigen snacks. Met een baby begint alles weer van voor af aan.’
Onafhankelijk
Ook verlangt ze naar meer tijd met haar man: ‘Spontane seks, met z’n tweetjes op vakantie gaan… dat soort dingen zijn met een baby veel lastiger. En wat dacht je van zwanger zijn? Ik zit echt niet te wachten op nóg een zwangerschap. Het was mooi om dat drie keer mee te maken, maar ook pittig. Ik had flink last van aambeien en was één keer zes maanden misselijk.’
Katie zegt dat haar lichaam al bijna een decennium in het teken staat van haar kinderen. ‘De afgelopen negen jaar was ik namelijk zwanger, probeerde ik dat te worden of gaf ik borstvoeding. Het is tijd om weer onafhankelijk te zijn. Ik wil medicijnen kunnen nemen die ik nodig heb voor mijn eczeem of een cocktail drinken zonder er bij na te denken. Alles bij elkaar is het voor mij zo klaar als een klontje: er komt absoluut geen vierde baby.'
