Lees ook
Dit plaatsten BN'er-moeders deze week op Instagram >
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Het moederschap gaat niet alleen maar over rozen, weet ook blogger Rochaun Meadows-Fernandez. Op haar blog schrijft ze daarom graag van zich af. 'Het moederschap is loodzwaar.'
Ze vertelt hoe een doorsnee dag met een baby en peuter van 3 eruit ziet. 'Vandaag gooide mijn zoon mijn gloednieuwe pot met vitaminen in het bad nadat we uren ruzie hadden gemaakt over potjestraining - en hij mij voor van alles uitmaakte. Mijn jongste slaapt veel, maar áls ze wakker is schreeuwt ze de boel bij elkaar. En dan moet ik maar raden wat er aan de hand is om haar stil te krijgen.' Hulp van haar man heeft Rochaun niet: hij werkt, gaat vroeg de deur uit en komt pas laat thuis. 'En precies als hij binnenkomt, zijn de kinderen kalm.'
Lees ook
VIDEO: meisje (6) legt vader uit dat het moederschap ontzettend zwaar is >
Soms zijn er dagen dat de blogger het liefst zou weglopen, want het gevoel dat haar kinderen altijd op één staan, breekt haar op. 'Ik geef al mijn energie aan anderen en er is niemand die mijn glas bijvult. Mijn eigen behoeften zijn net zo belangrijk. Voor de een is dat een manicure, voor de ander een avondstudie of een lange avondwandeling in het park.' Wat het ook is; moeders moeten een iets vinden om zichzelf te helpen herinneren dat zij er ook toe doen, vindt Rochaun.
Daarom heeft ze besloten ook zichzelf af en toe op de eerste plek te zetten. 'Want er moet een manier zijn om de juiste balans te creëren. En ik ben niet van plan om die pas over achttien jaar te vinden...'
Een verrassing of een bewuste poging om snel uit de luiers te zijn; deze vrouwen werden na hun bevalling binnen een half jaar weer zwanger.
Anna (31), single moeder van Joy (3) en Sterre (2): “Ik wilde eigenlijk al moeder worden toen ik tweeëntwintig was. Ik kwam de vader van mijn kinderen alleen pas tegen op mijn zesentwintigste. We waren ruim een jaar samen toen ik, heel bewust, zwanger raakte van Joy. Mijn zwangerschap, de bevalling, de kraamtijd; ze gingen van een leien dakje. Ik was geboren voor het moederschap, vond ik, dus kozen we al na drie maanden heel bewust voor een tweede kindje. Het leek me ideaal: hoe sneller je je kinderen krijgt, hoe sneller je ook door de pittigste, jongste jaren heen bent, dacht ik. Het was meteen raak. Meiden van zwangerschapsyoga wisten niet wat ze hoorden: was ik überhaupt al ongesteld dan? Maar dat werkte bij mij allemaal meteen de maand na de bevalling al.
Joy en Sterre schelen iets meer dan een jaar. Ik heb nooit spijt gehad van die beslissing, al herstelde ik na de bevalling van Sterre stukken langzamer dan na Joy. Ik heb nog steeds het gevoel dat mijn rug en bekkenbodem moeten aansterken. En zwanger zijn met een baby in huis, is echt heel andere koek dan wanneer je nog alleen bent met je partner. Ik was geslóópt. Toen Sterre vier maanden was, had mijn vriend een ander. Ik ben dus blij dat we zo snel voor een tweede zijn gegaan; nu heeft Joy tenminste een zusje van dezelfde vader.”
Jacobien (36), getrouwd met Jacques en moeder van Annerieke (4) en Samuël (3): “Natuurlijk wist ik wel dat borstvoeding geven geen voorbehoedsmiddel is. Dat je nooit weet wanneer je eerste eisprong na de bevalling is en dus vruchtbaar bent voordat je het door hebt. Maar ik was nog maar vijf maanden geleden bevallen, ik voedde zeker tien keer per dag, zo’n vaart zou het heus niet lopen, dacht ik. Bovendien: Jacques en ik vreeën amper. Maar één keer is genoeg om zwanger te raken.
Het had drie jaar geduurd voordat ik zwanger raakte van Annerieke. Ik ovuleerde heel onregelmatig en werd vaak maandenlang niet ongesteld. Dus toen ik zeven maanden na mijn bevalling nog niet ongesteld was, dacht ik daar niks van; hartstikke normaal, beaamde de huisarts. Maar mijn lichaam voelde anders en Annerieke leek mijn melk niet meer lekker te vinden. Misschien gewoon een sprongetje, dacht ik, en dat gekke gevoel hoorde vast bij het ontzwangeren. Tot ik, zonder er echt bij na te denken, op een middag toch maar over een overgebleven zwangerschapstest uit het badkamerkastje plaste. Ik bleek hartstikke zwanger.
De schok duurde precies een minuut en toen schreeuwde ik het uit van blijdschap. Jacques kwam meteen naar huis. Spontaan zwanger, zonder jarenlang maandelijkse teleurstellingen dat het weer niet was gelukt. We waren zo gelukkig!
Het is pittig, een leeftijdsverschil van slechts veertien maanden tussen mijn kinderen. Ze zaten tegelijk in de luiers, ik had een duo-wandelwagen nodig, er was er altijd wel eentje bezig met tanden krijgen, leren lopen, alles in de mond stoppen. Maar als ik kijk hoe leuk ze samen spelen, omdat ze qua ontwikkeling ook dicht op elkaar zitten, kan ik me geen groter geluk bedenken.”
Lees ook
Moeder over haar tweede kind: 'Jij bent geen 'toevoeging', maar het deel dat ontbrak' >
Monique (30), woont samen met Gerard, is moeder van Puck (10 maanden) en 6 maanden zwanger van haar tweede kind: “Vier maanden was Puck, toen ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen hield. Ik wist dat het kon gebeuren, ik gebruikte geen anticonceptie. ‘Als het komt, dan komt het’, zeiden Gerard en ik tegen elkaar. We zaten nu toch in het babygebeuren, dan konden we er net zo goed vol in duiken. Maar geen van ons had verwacht dat het zó snel zou gebeuren. Ik merkte het doordat kolven niet meer lukte, en Puck ook steeds minder voldaan leek na een voeding. Gelukkig was ze net begonnen aan haar eerste hapjes.
Wat ik jammer vind, is dat Puck nog te jong is om iets te begrijpen van mijn zwangerschap, en het feit dat ze een zus wordt. En krijgt, trouwens: het is weer een meisje. Maar ik verheug me nu al op twee giechelende meiden in huis, die door hun dertien maanden leeftijdsverschil hopelijk de beste vriendinnen worden. Al realiseer ik me dat ze waarschijnlijk dus óók tegelijkertijd gaan puberen.”
Simla (28), getrouwd met Rakish en moeder van Liam (1) en Rodney (bijna 1): “Mijn zus vroeg zich vooral af hoe ik zo snel na mijn bevalling alweer aan seks kon denken, toen ik drieënhalve maand na mijn bevalling vertelde dat ik vermoedde dat ik weer zwanger was. Ik dacht alleen maar: hoe gaan we al die luiers betalen? Rodney was niet helemaal de planning. Natuurlijk had de verloskundige wel verteld dat je gewoon weer zwanger kunt raken na je bevalling. Maar ik dacht gewoon niet dat het zou gebeuren.
We kregen nog kraamvisite voor Liam, toen ik de potten van Moeders voor Moeders alweer in het toilet had staan. Echt blij was ik niet; hoe moest ik dit in hemelsnaam voor elkaar boksen, twee baby’s? Maar toen ik de twintigwekenecho zag, was ik verkocht. Rakish was meteen al blij, voor hem waren mijn snelle zwangerschappen een toonbeeld van zijn mannelijkheid. En alsof het zo moest zijn: Rodney is een droombaby, heel anders dan Liam, die tot hij één was veel huilde. Stiekem denken Rakish en ik over een derde. Over een jaar. Drie baby’s in twee jaar is me net iets teveel van het goede.”
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
