De anonieme moeder uit onderstaande post wordt helemaal kriegelig van al het speelgoed dat haar kinderen van vrienden, familie en kennissen krijgen: ze weet níet waar ze het allemaal moet laten.
‘Ik verdrink in de spullen thuis’, laat ze weten. ‘En dit spul komt van mensen die denken dat je een klein kind alleen tevreden kunt houden door het te overladen met speelgoed. Ze krijgen speelgoed van school, van familie, van feestjes en ik ben er klaar mee.’ De moeder vindt al die speeltjes ook totaal overbodig: ‘Of het gaat kapot in een paar minuten, of ze spelen er maar heel even mee.’
En toch blijven mensen aankomen met presentjes voor haar kinderen, zelfs als ze op verjaardagen aangeeft dat ze niet wil dat er cadeaus worden gegeven: ‘En voor je het weet negeren de kinderen de gasten en zijn ze gefocust op het volgende cadeau. Het inpakpapier vliegt in de rondte en ik blijf achter met spullen die mijn kinderen aan het eind van de avond allang weer zijn vergeten.’
Lees verder onder de advertentie
Minimalistisch
Waar die afkeer van speelgoed vandaan komt? ‘Ik hou van een schoon, georganiseerd huis. Ik wil minimalistisch leven en mijn tijd niet besteden aan het opruimen van speelgoed waar mijn kinderen toch niet meer mee spelen: maak het jezelf niet zo moeilijk en gooi overbodig spul weg of geef het aan een goed doel.’
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.