Ze hoort het haar vriendinnen nog zeggen tijdens haar zwangerschap: vliezen breken voordat je weeën beginnen? Dat gebeurt alleen in films. Toch zat Malu’s vriend een jaar geleden, precies zoals in een film, op z’n knieën de grond te dweilen. Het was duidelijk: de bevalling was begonnen.
‘En hoewel ik de afgelopen twaalf maanden voor m’n gevoel meer heb meegemaakt dan ooit, lijkt die bewuste dag gisteren…’
Eigenlijk moet ik wel om mezelf lachen als ik eraan terugdenk. Ik, die notabene een paar maanden voor mijn bevalling nog riep dat ik ‘écht in het ziekenhuis wilde bevallen’, gilde vanuit mijn slaapkamer tijdens de weeën dat ik geen stap meer over de drempel ging zetten. Want zal je net zien: sta ik kreunend in de lift, komt de onderbuurman met twee volle, stinkende vuilniszakken binnenlopen. Of erger nog: met z’n enorme honden die altijd als speelse puppy’s op je afstormen… Ik bedacht me de meest abominabele scenario’s en had maar één doel: dat kind moest eruit. En snel ook.
Nadat mijn vriend mij ongeveer vijf keer liefkozend had gevraagd ‘of ik het écht zeker wist’, werd de boel in de slaapkamer gereed gemaakt…
Lees ook
9x bevallingsfoto’s waar je stil van wordt >
Het was pijnlijk. Bijna ondragelijk soms, maar als ik eraan terugdenk, zou ik het zo overdoen. Het gevoel dat ik thuis was en me omringd door mijn éigen spullen in een denkbeeldige cocon kon wikkelen, was onbetaalbaar. Mijn vriend en ik waren samen met mijn moeder en schoonmoeder een onoverwinnelijk team. En nog geen vijf uur nadat mijn vliezen waren gebroken, lag onze zoon op mijn borst.
Nu, precies twaalf maanden later, is dat miniding gewoon alweer 1 jaar. Hij kruipt, ontdekt de wereld, vormt een eigen mening en danst de hele dag. Hij is altijd vrolijk en als we niet uitkijken, rukt hij eigenhandig alle pannen uit de keukenkastjes.
Gek misschien, maar nu hij jarig is geweest, besef ik pas hóeveel er in een jaar tijd kan gebeuren. Maar ook hoeveel moois ons nog te wachten staat. Van z’n eerste stapjes tot eerste woordjes: ik kan nu al niet wachten. Al begint opvoeden dan wel pas écht ;).
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Mieke van Dam (31) zit bepaald niet stil. Tussen de luiers, speeltuinbezoekjes en nachtelijke knuffels door creëerde ze Eau de Mique: een wasparfummerk dat draait om herinneringen, rust en een vleugje luxe in de chaos van het moederschap. Wij spraken Mieke erover.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.