Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Gestrest sta ik voor het – al eeuwen op rood staande – stoplicht als mijn telefoon piept. Ik ben al aan de late kant, heb net de kinderen op twee verschillende locaties afgezet, mijn klas staat over vijftien minuten voor het lokaal en de parkeerplaats van het ROC staat vast weer op ‘vol’. Een mailtje. De nieuwsbrief. Van de basisschool. Ook dat nog.
Twee weken geleden is Jan gestart op de basisschool. Op maandagmorgen, in zijn beste kleren, met nieuwe rugzak, broodtrommel en beker, liepen wij hand in hand, gespannen de school in. En hoewel hij al was gaan ‘wennen’, voelde ik aan alles dat ons nieuwe leven daar zou beginnen. Een leven als moeder met een schoolgaand kind. Zo kort geleden, maar nu al zo gewoon.
In die twee weken is mijn kind getransformeerd van een lieve peuter tot een echte kleuter. Als een vis in een water voelt hij zich. Zocht-ie in de eerste dagen nog de veiligheid van mijn hand als hij tijdens de inloop mocht kiezen van het planbord, nu zwaait hij mij nog net niet uit bij de voordeur van de school. Godzijdank mag ik nog mee naar binnen, maar niet te lang.
Tegenwoordig bepaalt hij zelf wat hij aantrekt: die trui met die dino’s is wel cool en die zwarte niet. Ook kan hij me haarfijn vertellen wat er in zijn broodtrommel moet. Van één boterham zonder korstjes in de eerste week, naar twee met korst in de tweede week. Waarschijnlijk omdat alle andere stoere en grote jongens dat ook hebben, of omdat hij toch wel honger krijgt van al die werkjes. En sta ik te lang te praten met de juf, is de eerste bel al gegaan of kus ik hem net een keer te veel, word ik tot de orde geroepen door mijn bloedeigen zoon. ‘Mam, ga maar, ik zwaai wel even uit het raam zo’. Levensveranderende gebeurtenissen vol vreugde, maar waar ik ontzettend aan moet wennen.
Wennen was het ook aan de overload aan informatie. Op die eerste dag kreeg ik een heel pakket mee. Kalenders, twee schoolgidsen, naschoolse activiteiten en flyers. Informatie over luizenzakken en gezonde traktaties, over de schoolbieb en het vakantierooster. Ik kan er haast een tweede agenda voor aanschaffen. En hoe gestructureerd en georganiseerd ik ook mag zijn: ik heb wat over het hoofd gezien.
Vandaar dat mailtje. Die nieuwsbrief. Van de basisschool. Een heuse reminder. Want ging ik ervan uit dat ik mijn kind prima had ondergebracht op mijn werkdagen, blijkt dat ze daar ook doen aan studiedagen. Logisch.
Was ik net alleen nog wat gestrest voor dat stoplicht, nu denk ik, na het lezen van het mailtje, dat mijn bloeddruk boven de meetbare grens uitschiet. Waar moet ik met dat kind heen? Zijn oude kinderopvang wil hem niet meer hebben, aangezien hij vier is geweest, en net op die dag hebben ze geen naschoolse opvang in ons dorp.
Na een aantal telefoontjes heb ik het geregeld en kan mijn bloeddruk weer dalen. Of ik hier ooit aan ga wennen? Ik denk het niet. Maar als dat groot worden van Jan net zo snel gaat als de afgelopen weken zijn gegaan, dan ga ik er van uit dat hij aan het eind van dit schooljaar zijn eigen agenda wel kan beheren. Net als het regelen van alternatieve opvang op studiedagen ;-).
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Sommige stellen praten eindeloos over of en wanneer ze aan kinderen willen beginnen. Bij Danny Froger en zijn vriendin Ann Dominique Wilten ging dat nét even anders.
Je kind komt naar je toe met een probleem: een lastige schoolopdracht, ruzie met een vriend(in) of gewoon een rotgevoel. Wat doe je dan? De meeste ouders schieten meteen in de helpstand: advies geven, oplossingen bedenken of proberen het probleem op te lossen.
Sommige ouders lijken het moeilijk te hebben met één kind, terwijl andere een tweede of derde erbij juist veel pittiger vinden. Hoe werkt dat nou?
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Danny Froger wordt weer vader! Dat meldt hij vol trots op Instagram.
