Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Ineens besef ik dat ik aanstaande zaterdag gewoon al elf maanden een alleenstaande moeder ben. En die elf maanden gaan zijn tol eisen. Ik merk nu pas hoe de adrenaline wegvloeit en plaatsmaakt voor stress, angst, vermoeidheid en tranen.
De eerste paar maanden overleefde ik op ‘de shock’. Wat was er hemelsnaam gebeurd. Waar was mijn man gebleven waarmee ik vier jaar daarvoor verliefd het huwelijk in stapte? Waar was zijn liefde voor de kinderen gebleven? Waar was mijn eigen liefde voor die man gebleven? Hoe kon het dat bij zijn vertrek ook meteen mijn liefde werd meegenomen?
De maanden die daarop volgden overleefde ik op stoer doen. Kijk mij eens even stoer zijn. Helemaal in mijn eentje. Een leuk huis met dito inrichting, een festivalletje hier, een festivalletje daar, een vast contract bij mijn baas, even een aanmelding voor bachelor, ondertussen drie keer in de week hardlopen, de oppas goed geregeld, gelukkige kinderen en een nog gelukkigere moeder. Lekker voor elkaar!
De laatste weken begint het een beetje te wankelen. Ik hou het allemaal niet meer zo lekker vol als voorheen. Ik word moe. Ik heb de hele tijd het gevoel achter de feiten aan te lopen. Want ook al lig ik om 21 uur in bed, slapen lukt toch niet en bijslapen dus al helemaal niet. Dat rondje hardlopen moet wel want ik heb nog drie runs op het programma staan voor het einde van dit jaar. Mijn werk krijg ik niet (op tijd) af, ik werk ’s avonds te lang door, studeer in de weekenden en vergeet mezelf.
Mijn vriendin appte vorige week. Of we gezellig een middag kwamen borrelen. Kinderen mee, wijntje erbij, zij zou de hapjes doen. We moesten alleen even een datum prikken. We kwamen, schrik niet, uit op 4 maart. Vier fucking maart..
Het is toch niet normaal dat een mens een agenda heeft die tot vier maart elk weekend helemaal volgepropt is met afspraken. Gewoon omdat het zo gezellig is. Een etentje, een concert, een kerstviering, verjaardagen, een hardloopevenement, carnaval.. Allemaal leuk, allemaal belangrijk, allemaal niet over te slaan. Of wel. De laatste weken gaat precies dit me zo enorm tegenzitten. Ik hoor mezelf roepen; ik moet, ik moet, ik moet..
En ik weet heus wel dat ik mezelf voorbij loop op deze manier, op mijn reserves teer, te veel wil waarvoor ik domweg te weinig capaciteit heb. Maar hoe ik het moet stoppen, geen idee. Wat er moet wijken, geen idee. Het enige wat ik wel weet is dat ik leef van vakantie naar vakantie.. Nog 4 weken te gaan.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
