Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Ineens besef ik dat ik aanstaande zaterdag gewoon al elf maanden een alleenstaande moeder ben. En die elf maanden gaan zijn tol eisen. Ik merk nu pas hoe de adrenaline wegvloeit en plaatsmaakt voor stress, angst, vermoeidheid en tranen.
De eerste paar maanden overleefde ik op ‘de shock’. Wat was er hemelsnaam gebeurd. Waar was mijn man gebleven waarmee ik vier jaar daarvoor verliefd het huwelijk in stapte? Waar was zijn liefde voor de kinderen gebleven? Waar was mijn eigen liefde voor die man gebleven? Hoe kon het dat bij zijn vertrek ook meteen mijn liefde werd meegenomen?
De maanden die daarop volgden overleefde ik op stoer doen. Kijk mij eens even stoer zijn. Helemaal in mijn eentje. Een leuk huis met dito inrichting, een festivalletje hier, een festivalletje daar, een vast contract bij mijn baas, even een aanmelding voor bachelor, ondertussen drie keer in de week hardlopen, de oppas goed geregeld, gelukkige kinderen en een nog gelukkigere moeder. Lekker voor elkaar!
De laatste weken begint het een beetje te wankelen. Ik hou het allemaal niet meer zo lekker vol als voorheen. Ik word moe. Ik heb de hele tijd het gevoel achter de feiten aan te lopen. Want ook al lig ik om 21 uur in bed, slapen lukt toch niet en bijslapen dus al helemaal niet. Dat rondje hardlopen moet wel want ik heb nog drie runs op het programma staan voor het einde van dit jaar. Mijn werk krijg ik niet (op tijd) af, ik werk ’s avonds te lang door, studeer in de weekenden en vergeet mezelf.
Mijn vriendin appte vorige week. Of we gezellig een middag kwamen borrelen. Kinderen mee, wijntje erbij, zij zou de hapjes doen. We moesten alleen even een datum prikken. We kwamen, schrik niet, uit op 4 maart. Vier fucking maart..
Het is toch niet normaal dat een mens een agenda heeft die tot vier maart elk weekend helemaal volgepropt is met afspraken. Gewoon omdat het zo gezellig is. Een etentje, een concert, een kerstviering, verjaardagen, een hardloopevenement, carnaval.. Allemaal leuk, allemaal belangrijk, allemaal niet over te slaan. Of wel. De laatste weken gaat precies dit me zo enorm tegenzitten. Ik hoor mezelf roepen; ik moet, ik moet, ik moet..
En ik weet heus wel dat ik mezelf voorbij loop op deze manier, op mijn reserves teer, te veel wil waarvoor ik domweg te weinig capaciteit heb. Maar hoe ik het moet stoppen, geen idee. Wat er moet wijken, geen idee. Het enige wat ik wel weet is dat ik leef van vakantie naar vakantie.. Nog 4 weken te gaan.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
