Hoe graag Erin Washington haar bed ook voor zichzelf wil hebben, haar twee kinderen krijgen het toch altijd voor elkaar om erbij te kruipen. En dat zorgt voor – op z’n zachtst gezegd – onrustige nachten.
Lees verder onder de advertentie
Op Scary Mommy vertelt ze hoe ze het ‘zo ver’ heeft laten komen.
Strijd
Twee jaar lang sliep Erins zoon nog gewoon in zijn eigen bed. Nou ja, gewoon… ‘We liepen de hele nacht heen en weer vanuit zijn kamer om hem te troosten en een speentje te geven’, schrijft ze. ‘Tot nu, want tegenwoordig wordt hij rond 1 uur ’s nachts wakker en doet geen oog meer dicht tot hij tussen ons in ligt.’ Dochter volgt niet lang daarna, maar omdat Erin op z’n minst een paar uurtjes slaap wil pakken, gaat ze de strijd niet aan.
‘Ik zie elk uur op de klok’, zegt de blogger. ‘Ik word geschaafd met teennagels, gebeukt met ellebogen en krijg als ik niet oppas zo een klap in mijn gezicht. Kijk, ik snap dat het fijn is om al je dierbaren ’s nachts bij je te hebben: als iemand inbreekt, heb ik al mijn kinderen in mijn armen. Of als er een boom op ons huis valt, kan ik over hun lichamen duiken en ze beschermen. Maar dat is dan ook het enige positieve.’
Lees verder onder de advertentie
Missen
Erin weet dat ze die warme kinderlijfjes in bed op een dag zal missen, dus hier probeert ze dan ook steeds aan te denken als ze weer eens wakker ligt. ‘Tot ik opnieuw geschopt wordt. Door een kindervoet.’
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”