“Tijdens de zwangerschap van mijn jongste zoon sloeg corona in. De horecazaak waar ik werkte kreeg het zwaar en in één klap kwam ik thuis te zitten. Omdat ik door de bevalling van Mason veel flashbacks kreeg van de geboorte van ons overleden dochtertje June, wist ik: nu heb ik de tijd om hier iets mee te doen, nu ben ik eraan toe. Ik merkte dat er nog veel onwetendheid heerst rond het verliezen van je kind en vervolgens opnieuw zwanger raken. Want hoe ga je daar als ouders mee om? Na mijn verlof ben ik mijn gevoelens gaan delen op Instagram. Rauw, open, puur en eerlijk. Hierdoor schoot het aantal volgers in een paar maanden tijd gigantisch omhoog.” Jullie oudste dochter June Fé is geboren en overleden op 1 oktober 2017 na een zwangerschap van 39 weken en 2 dagen. Online deel je veel over dit rouwproces. Hoe wordt hierop gereageerd? “Klopt, ik vind het fijn om mijn gevoelens op te schrijven – het voelt als een soort opluchting om het te kunnen delen. Daarbij merk ik dat het de mensen die mij volgen een stukje inzicht biedt: als je iemand om je heen hebt die een kind heeft verloren, weten sommigen niet zo goed hoe ze hem of haar kunnen benaderen. Je wil je collega, zus of vriendin immers niet verdrietig maken. Ik hoop dat mijn openheid hier een handje bij kan helpen: mijn volgers mogen mij alles vragen.” Krijg je ook weleens negatieve reacties? “Van andere vrouwen krijg ik nooit negatieve reacties, maar het gekke is: van mannen wel. ‘Het is toch niet normaal dat je een dood kind laat zien op Instagram?’, schrijven ze dan. Of: ‘Wat moet jouw vriend hier niet van vinden?’” Hoe reageer jij daarop? “Als het over mij gaat, interesseert het me geen reet wat mensen vinden, maar het gaat over mijn dochter. Dus ja, ik vind zulke opmerkingen wel lastig. Ook van haar ben ik een trotse moeder, dus ik laat haar heel bewust zien op de manieren hoe ík dat wil. Negatieve reacties verwijder ik daarom vaak, want ik wil niet dat het zijn eigen leven gaat leiden. Daar ben ik mijn account niet voor begonnen.” Jullie zoons weten heel goed dat ze een overleden zus hebben. Gaan jullie daar bewust zo ‘luchtig’ mee om? “Zeker. James en Mason komen al sinds hun geboorte bij Junes graf, dus voor hun is het niets verdrietigs of geks – ze spelen er juist graag. James heeft er zelfs z’n eerste stapjes gezet. Ook eten we op de dag dat June geboren en overleden is een taart en hangen we ballonnen op. Toegegeven: de eerste keer dat we dat deden, brak ik terwijl ik de taart aansneed. ‘Waarom heb ik in godsnaam een taart gekocht?’, dacht ik. ‘Wat de f*ck valt er te vieren?’ Gelukkig werkt het nu vooral helend. Toch merk ik dat mensen in onze omgeving het soms nog lastig vinden. Zo kan James uit het niets tegen iemand zeggen: ‘Mijn zus is dood!’, en gaat dan weer verder met spelen. Volwassenen weten dan niet altijd hoe ze moeten reageren, terwijl ik het liefst zou willen dat ook zij er luchtig mee omgaan. Dat is nog weleens een uitdaging.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Honderd procent. Natuurlijk kan ik mijn jongens af en toe achter het behang plakken, maar doordat ik het immense verdriet van het verliezen van een kind heb ervaren, kan ik beter relativeren. Ik heb veel meer geduld en ben me bewust van het feit dat we onszelf gelukkig mogen prijzen met onze kinderen.” Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
