Beeld: Instagram
Kim Feenstra’s grootste wens is een broertje of zusje voor Brooklyn (2,5), maar zwanger worden is voor haar niet vanzelfsprekend. Ze deelt een foto van tientallen spuiten en tabletten en een emotioneel gedicht over het traject waar ze in zit. ‘Duizend tranen.’
‘Flink zijn. Op het wachtbankje. Weer een test. Negatief. Steek. Recht door mijn hart. Uitslag op de test. 1 streep. Fucking negatief. Maar ik moet, Fucking positief Blijven. Teringzooi. ‘Hallo, met de poli fertiliteit’ ‘Weer niet gelukt? Dat spijt me. Gaat het mevrouw?’ Alles in mij schreeuwt: Nee! Maar mijn mond zegt voorzichtig: Ja. Niet huilen. Nog even flink zijn. Pauze, stoppen of doorgaan? Doorgaan. Tanden op elkaar. Weer een prik. Weer een pil. Honderd pillen. Tel kwijt. Ben ik. De hormonen. De akelige hormonen. ‘We doen het voor een mooi doel’ We? Ik voel me alleen. Mijn lijf. Waar ben ik? Wie is zij? Ik ken haar, Maar ik herken haar niet. Volle moed. Nog een ronde. Even flink zijn. Gezond eten. Bewegen. Foliumzuur. Bla bla bla. Brooklyn. Ons mooie Brooklyn. Licht en Liefde. Al gezegend met een kind. Wonderschoon. Is hij. Dankbaar. Zijn wij. Handjes knijpen. Hoop. Weer flink zijn. Wensen. Manifesteren. Teleurstelling. Pijn. Tranen. Ze komen. Ze stromen. Wie draagt mijn hart? Een hart van lood Schuldgevoel. Ik moet blij zijn. Ik ben ‘al’ een mama. Wij zijn ‘al’ ouders Misschien zij nooit. Ik gun het hen ook. Weer schuldgevoel. Verdriet. Duizend tranen. Tel kwijt. In ons hart is warmte In mijn buik is ruimte. In ons huis ook. Genoeg. Kom op. Kop op. Nog even flink zijn. Nog één keer flink zijn. ❤️’
Dit bericht op Instagram bekijken
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
